Dinsdag 3-11-2015 Dag van verassingen en ABS

Vandaag was het een dag gevuld met verassingen, het weer een beetje grijs en met hier en daar een beetje blauw, dus gloort er hoop op beter weer. De bergtoppen waren wederom met wat meer poeder sneeuw bedekt, dus daar had het wel goed geregend en vormde een mooi contrast met de herfst kleuren op de lagere hellingen. Maar een ding is zeker, Koning Winter maakt zich op voor zijn entree.
Inmiddels bij het afdalen van hellingen en dus moeten we remmen, gaat er met ongeregelde intervallen, een indicatie lamp branden, dat we de Vehicle Stability Control moeten checken en dat het ABS system een alarm geeft….kun je in de bergen niet echt hebben.
Plan was om naar Lourdes wat shopping te gaan doen, dus onderweg maar besloten een Toyota garage te gaan zoeken (uiteindelijk in Tarbes er een gevonden, dank zij de navigatie) en daar gekomen werd eerst bedenkelijk gekeken, toen we het allemaal uitlegden wat er aan de hand was…kom om 14:00 maar terug, dan is de werkplaats weer open. Ja, de mensen lunchen hier van 12:00 tot 14:00, lijkt lang, maar werken dan ook tot 19:00 door, dus maken ze de uren wel!
Gelukkig zijn we de taal machtig en dat geeft toch een heleboel rust, hoewel er een verkoper was, die zeer goed Engels sprak en ons als eerste te woord stond.
Verderop een restaurant en dus de lunch gedaan (do as the Romans do…) en om 14:00 weer terug. Werden direct geholpen en we nemen de auto even mee naar achter, gaat U daar maar even zitten….dus niet wetende wat het dit keer zou worden, maar gedaan.
Tijdje later komt de chef werkplaats, met papieren onder de arm met ……”Cést pas grave, mais nous n’avons pas ce piece de rechange en stock”…..bleek het de schakelaar onder de rempedaal te zijn, die het laat afweten, en dus het systeem in de war gooit.
Bestellen dus maar en Donderdag weer terug, gedacht wordt een 30 minutes bezig te zijn met het vervangen, dus alles goed te overzien…….een spatje heb je allicht, denken we zo!
Terug naar kamp zuid, een beetje meer gerust gesteld, dan toen we vertrokken.
Inmiddels daalden de para penters bij bosjes uit de lucht, komt er later op de avond een man aanlopen, door het weiland en zo blijkt, woont in de laatste chalet van de camping.
Blijkt een kunstenaar (Breton) met zijn vrouw te zijn, die ons vraagt even binnen te komen “pour boire un coupe”…werd dus een geanimeerd gesprek met uitwisseling van onze belevenissen en vertelt ons dat hij in een dorp nabij een expositie (hij met foto’s van wandel route borden, macro opnamen die de oude verweerde verf en de mossen, welke met bloot oog niet te zien zijn, laat zien en zij met Mandela’s geschilderd op zijde)
Kregen nog een zak met tamme kastanjes (plus conseil over hoe te koken en hoe te roosteren) om te proberen.
Gaan we morgen naar de expositie in de Bieb van een klein dorp hier in de buurt kijken…zijn benieuwd.