Woensdag 11-11-2015 Einde WW I en de raad van 11
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
11 November 2015 | Spanje, La Puebla de Roda
In Frankrijk is het een nationale feestdag, de Armistice van 1918 wordt herdacht. Op de 11e November 1918 was het einde van La Grande Guerre, zoals de Fransen het noemen en er is in Frankrijk geen enkel dorp of gehucht, dat geen monument “Pour les Enfants de La France” heeft staan.
Mensen komen er nog steeds om gerbera’s te leggen en een minuut stilte in acht nemen, om vervolgens een “Vin d’Honneur”, aangeboden door het organiserend comité, de gevallenen te herdenken.
Toch wel indrukwekkend dat er zoveel aandacht voor is en dat het in leven wordt gehouden, via school, gemeenschap en natuurlijk familie..
Terug naar Spanje, de ochtend, het lijkt alweer een beetje routine te gaan worden, maar we hadden weer een stralende ochtend met El Señor Sol aan de hemel staand, besloten naar de “Mallos de Riglos” te gaan, ongeveer een 145 km van de camping. Dit zijn verticaal staande rots partijen met een steen rode kleur, uniek in Spanje (en in Europa denken wij zelf), waar gieren in de gaten van de rotswand nestelen (kun je zien aan de gaten met witte vogel poep) en de bergbeklimmers hun krachten meten met zichzelf en de steile wand.
Geschat dat de grootste, genaamd “Pinos” op een ruim 150 m1 hoog moet zijn, daar zie je de equipes klimmen, letterlijk met hun leven aan een draadje. ’s Morgens naar boven en ’s middags weer omlaag…ook en hobby sport.
Ze weten wel hoe dit te doen, wij blijven liever op de grond toekijken, je moet er mee opgegroeid zijn, vinden wij zo. Petje af voor de mensen die dat kunnen doen en zelfs de vogels zijn er niet bang van.
Als je het zou Googlen, zult je de echte informatie zo kunnen krijgen, wij vonden het aangezicht bij het naar boven rijden al mooi, de zon kleurde alles prachtig en eenmaal boven, mooie vergezichten in het dal en over de omliggende sierras. Maar dan moet je weer terug, weer door de kloof nabij Barbarstro, met een serie tunnels en stuwdammen, helaas kun je er niet even stoppen om een fotootje te schieten, de weg is met 2 banen te smal om er ook nog een vluchtstrook aan te plakken. Maar als we hier vertrekken, richting zuid west naar Portugal, komen we langs de zelfde weg en zal de co-pilote even de camera zien te hanteren, dus komt nog wel op de achterhand.
Mensen komen er nog steeds om gerbera’s te leggen en een minuut stilte in acht nemen, om vervolgens een “Vin d’Honneur”, aangeboden door het organiserend comité, de gevallenen te herdenken.
Toch wel indrukwekkend dat er zoveel aandacht voor is en dat het in leven wordt gehouden, via school, gemeenschap en natuurlijk familie..
Terug naar Spanje, de ochtend, het lijkt alweer een beetje routine te gaan worden, maar we hadden weer een stralende ochtend met El Señor Sol aan de hemel staand, besloten naar de “Mallos de Riglos” te gaan, ongeveer een 145 km van de camping. Dit zijn verticaal staande rots partijen met een steen rode kleur, uniek in Spanje (en in Europa denken wij zelf), waar gieren in de gaten van de rotswand nestelen (kun je zien aan de gaten met witte vogel poep) en de bergbeklimmers hun krachten meten met zichzelf en de steile wand.
Geschat dat de grootste, genaamd “Pinos” op een ruim 150 m1 hoog moet zijn, daar zie je de equipes klimmen, letterlijk met hun leven aan een draadje. ’s Morgens naar boven en ’s middags weer omlaag…ook en hobby sport.
Ze weten wel hoe dit te doen, wij blijven liever op de grond toekijken, je moet er mee opgegroeid zijn, vinden wij zo. Petje af voor de mensen die dat kunnen doen en zelfs de vogels zijn er niet bang van.
Als je het zou Googlen, zult je de echte informatie zo kunnen krijgen, wij vonden het aangezicht bij het naar boven rijden al mooi, de zon kleurde alles prachtig en eenmaal boven, mooie vergezichten in het dal en over de omliggende sierras. Maar dan moet je weer terug, weer door de kloof nabij Barbarstro, met een serie tunnels en stuwdammen, helaas kun je er niet even stoppen om een fotootje te schieten, de weg is met 2 banen te smal om er ook nog een vluchtstrook aan te plakken. Maar als we hier vertrekken, richting zuid west naar Portugal, komen we langs de zelfde weg en zal de co-pilote even de camera zien te hanteren, dus komt nog wel op de achterhand.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
