Dinsdag 15-12-2015 Strand dag

Met een veel belovende blauwe ochtend lucht en een zon die zijn best doet door te prikken, vroeg weg om naar de zee te gaan. Ten zuiden van Setúbal ligt een land tong van een 17 km lang, met aan de ene zijde de Atlantische Oceaan en aan de andere zijde de monding van de Sado rivier.
Afstand is het niet, maar de tijd die er mee heen gaat. Interessant te zien dat het landschap van de olijf en kurk eiken, langzaam overgaat in dennenbossen en zanderige bodem, tot aan duinen aan toe.
Op de landtong aan het einde, in het dorp Tróia, als het ware een compleet nieuwbouw zombie dorp, met resorts, golfterrein en een heus klein winkelcentrum, voorzien van een heuse juwelier. Heb je ook echt nodig als je aangekleed naar het strand gaat. De decadentie druipt er van af en nu alles praktisch dicht is, vanwege het seizoen, geeft het geheel een bizarre indruk.
Lijkt wel “the Prisoner”een of andere TV serie uit het verleden! Dus ook dat maar snel achter ons gelaten en naar de praias op het vaste land gegaan. Moet je voorstellen dat de hoofd weg evenwijdig langs de kust loopt en dat , om naar een praia te komen, je de zijweg voor nog een ruim 10 kilometer moet afrijden, voor je op het einde van die weg aan het strand staat. Het eerste strand was niet veel, ook daar was een al te futuristisch gebouw neergezet, waarin een cafe /bar / restaurant was gevestigd. Sprak ons ook niet erg aan en hop, naar de volgende praia, dus weer terug naar de hoofdweg en de volgende zij tak genomen.
Dat zag er al heel wat leuker (en ouder) uit en was het geweldig, om te ontdekken, dat ook daar een restaurant open was en de uitgebreide menu kaart maakte een keuze maken wel erg moeilijk!
De vriendelijke eigenaar (de man moet een vierkleuren talen balpen in zijn beroep gebruiken) kon ons in alle talen te woord staan….erg grappig om dit zo mee te maken.
We hadden bij binnenkomst de koel vitrine al gezien met enorme garnalen, plakken verse tonijn, als ook Dorade (zee brasem) en natuurlijk de omni presente bacalhau (stokvis). Di t makte de keuze dan ook wat gemakkelijker….
We vielen voor de gegrilde garnalen (tijger gambas) en de gegrilde atum, gegarneerd met gekookte piepertjes (zo doen ze dat hier in Portugal, dus geen patat MET)
Grappig dat er hier direct bij de bestelling een schaaltje met brood, olijven, kaas en in dit geval een pate de Sardinhas en pate de Atum wordt neergezet, als opvulling van tijdtussen koken en uitserveren.
Staat trouwens wel bovenaan op de rekening, maar da’s niet erg, het kan ook niet voor niets (als dat bestaat!) en je begrijpt toch niet hoe men hier voor deze prijzen de schoorsteen kan laten roken.
Met een 23 graden op het strand en met een warme zuidelijk wind, was het eigenlijk goed toeven op het strand, rustig zeetje met prachtig brekende surf golven, welke sinds hun ontstaan op de Oceaan voor het eerst land ruiken…..zal het druk zijn hier in de zomer! Jammer dat we weer landinwaarts moesten gaan en onderweg zagen we een hele zwerm ooievaars, die de warmte van Portugal kwamen opzoeken. Overal in de hoogspanning masten zie je enorme nesten, soms wel een stuk of zes boven elkaar, althans zo lijkt het, want wij denken ooievaars toch niet zo dom te zijn om direct onder de bovenburen te gaan wonen…
In een dorpje, waar de koffie / sanitaire stop werd gemaakt, was een oude schoorsteen in gebruik genomen door een klepperend ooievaar stel. Er zitten veel ooievaars rond de monding van de Sado rivier, in de lagere delen van de monding wordt rijst verbouwd en dus zijn er kikkers etc. en is het water (k)nie diep….