Zaterdag 05 November 2016 Terug in de tijd.

Zaterdag 05 November 2016 Terug in de tijd.

In de late avond van gisteren een kleine bui regen en die zette niet echt door, meer een druil regen dan een plensbui en duurde wel de hele nacht, althans zo leek het.
In de ochtend weer droog en zelfs de zon deed zijn werk, al hoewel de kracht er nu toch wel een beetje af is. Met de zwakke noorder wind is het toch wel een beetje kil en kunnen we pas in de middag fiets plannen of iets dergelijks gaan maken. Maar plannen zijn er om gewijzigd te worden en een bezoek aan de stad St. Martin de Ré wordt als alternatief op de fietsplannen gezien.
De oude havenstad bestaat al sinds het eiland Saint Martin bewoond is. In 1674 stuurde Koning Louis XIV zijn bouwmeester Vauban naar Île de Ré om er de mogelijkheden voor de bescherming van de Franse kust te bestuderen.
Vauban vond het nodig om daar in St. Martin de Ré, een versterking of een fort te bouwen.
De eerste steen werd in 1681 geplaatst voor de citadel van 200 x 200 meter, deze werd direct als gevangenis gebruikt en dat is als zo danig nog steeds het geval. Het stervormige fort staat sinds 2008 op de lijst van het werelderfgoed (UNESCO)
Vele beroemde en bekende namen, zoals Rochefort, Mirabeau, Dreyfus en Papillon hebben hier binnen de muren vastgezeten, in afwachting van hun verbanning naar het Franse Guyana, het oostelijk buurland van Suriname.
Oorspronkelijk was de haven van St. Martin de Ré een handels en vissershaven, nu is het meer een jachthaven, waarvan het “Bassin à Flot” met een sluis van de zee met zijn grote getij verschillen, afgesloten wordt. Dat deel wat open blijft, geeft een leuk gezicht, als de boel droog valt en de schepen deels aan de grond komen te staan.
Rondom de haven is het een aan een schakeling van straatjes en stegen, welke wel heel pittoreske doorkijkjes opleveren.
Trouwens, bij een blik op de advertenties in de makelaars krantjes en bij de kantoren, schrik je van de prijzen die worden gevraagd, het zijn dan ook on(t) roerend goed prijzen! Daar moet je eerst een kraak voor gaan zetten, huis aan zee, met zee zicht (dat weer wel) voor de luttele som van € 2,385,000, of je een emmer leeg gooit. En ze gaan als broodjes, die huizen, vooral aan het eind van het seizoen, maar het geeft ons te denken, hoe het er hier over 15 tot 20 jaar uit zal zien. Goedkoop bestaat dan echt niet meer, zelfs in de winkels, zie je nu al een hoog “Gaastra” gehalte.
Buiten de stadsmuren liggen de bolwerken met hun nu droge grachten. Daar grazen de Ezels van Île de Ré. Deze dieren worden als het ware gekoesterd door de lokale bewoners en zijn ooit het transport systeem van het eiland en op akkers en wijngaarden geweest. Er waren geen andere middelen en daar een ezel geen hoogwaardig voedsel en dergelijke nodig heeft, werden ze op het eiland gehouden.
Men onderschatte het belang van deze ezels niet, in tegendeel, men trok ze zelfs een broek aan, om te voorkomen, dat bij de zomerse overlast van steek vliegen, de ezels niet in de poten en dijen gebeten konden worden.