Maandag 06 nov. 2017.

Wel dicht bij, maar toch niet….

De koude Noorder wind blijft maar waaien en verkilt het zonnetje, dat toch wel zijn best doet. In ieder geval begint het schoon te waaien en komt er meer blauw aan de hemel. We hadden al even op de Meteo France gekeken en besloten om vandaag naar Carcassonne te gaan, zo een 125 kilometer hier vandaan en over de autoroute is dat een snel ritje!
Carcassonne is een stad met een oude citadel, ooit gebouwd in 1100 en 1300 weer herbouwd, ook nu weer door de diverse oorlogen is het enige malen verwoest. We zijn er ooit in de zomer van 2003 geweest, toen was het er wel een stuk warmer (ha, ha, open deurtje, het was toen die hele hete zomer!) en barstte het van de toeristen. Vandaag waren we vrij vroeg aan de Poort van Rodez, hoegenaamd nog geen toerist te zien en genoeg gelegenheid een paar foto’s te maken.
En waar begin je dan, alles is het vastleggen waard, er is zoveel te zien. Hoewel het daar binnen in de oude ommuurde stad een wir war van winkeltjes en eetgelegenheden is, moet je af en toe even omhoog kijken om de oude gevels en daken te kunnen waarderen.
Dat gaat inderdaad een stuk beter met minder volk, dat in je lensveld loopt.
De dikke muren en torens beschermden het oude centrum en was strategisch geplaatst. In het stadje staat ook de enorme Basiliek van Saint-Nazaire, de belangrijkste kerk in de Cité. Eigenlijk voor zo een klein stadje veel te groot, zou je zeggen. In 1096 legde paus Urbanus II de eerste steen voor deze kerk op de plaats van de oude Visigotische kathedraal.
Omdat ook hier heeft Rome zijn stempel op neer moest drukken, is dit een bewijs daarvan.
Moet je je voorstellen, dat de bisschoppelijke woning werd gebruikt als inquisitie kamer, met alle middelen om iemand tot andere gedachten (als dat nog mogelijk was) te brengen!
In de kathedraal is men bezig met restauratie werk en waren het in Romaanse stijl gebouwde schip met beide zijbeuken afgeschermd voor het publiek, helaas juist daar, waar de grootste glas in lood ramen op hun mooist zijn.
Gelukkig was de kerk verwarmd, konden we even bijkomen van de toch wel schrale Noorder wind waaraan, wat zijn we verwend, wij eigenlijk niet meer zo goed gewend zijn.
Hoe vroeger de mensen het allemaal bij elkaar hebben gekregen, zo met al die getailleerde stenen en bouwmaterialen, is niet te bevatten. Als je vandaag de dag zoiets zou moeten ondernemen, staan er een hele massa machines en vracht auto’s voor de deur, maar ja, dan doe je er ook geen honderden jaren over om zo een complex op te bouwen.
Het spreekt wel tot de verbeelding als je door de oude poorten loopt of dat je bij de hoge transen uitkijkt over de lage gelegen velden. Het moet vroeger ooit een echte verzameling bolwerken zijn geweest, waar het binnendringen je niet erg gemakkelijk gemaakt werd.
Rond het middag uur openen de deuren naar de diverse tavernes zich op haast magische wijze, terwijl het terras meubilair aan de ketting geboeid blijft. Wel hebben de uitbaters hun menu kaarten opgehangen, zodat de argeloze toerist nu zijn blik er op kan werpen om een gevulde maag te regelen.
Zo ook met ons, ondertussen wel weer aardig rillerig van de koude wind, even een tentje opgezocht en door er ook maar meteen een déjeuneetje van te make, van die nood een deugd gemaakt.
De lokale cassolette bestaat uit in bouillon gekookte witte bonen, stukje eend en witte boudin.
Dit alles in een vuurvast schaaltje, even in de hete oven en zo loeiheet bij je aan tafel, jammer dat je toch moet even wachten met aanvallen, tot het een beetje is afgekoeld!
Buiten gekomen, weer even rondgestruind in inmiddels drukker geworden straatjes en met het idee, dat Narbonne slechts op een half uur rijden van Carcasonne ligt, is het even zien van de Middellandse Zee wel even bij ons opgekomen. Het is dan half drie (ja ja dat eten duurt wel lang hier) en om half zes is het stik donker. Goede raad is niet duur, als je dan bedenkt, dat heen ook weer terug betekent en dat je eenmaal bij zee staand, je er ook niet direct weer vandaan gaat.
Terug naar Grisolles dan maar, ook met het oog op de enorme drukte rondom Toulouse, waar we vanochtend een aardig beeld van hebben mee gekregen.