Dinsdag 07 nov. 2017.

Dag van Hoog en Laag.

Inderdaad is het vandaag stukken beter dan gisteren en waren we al vroeg op pad, op weg naar een geheel ander deel van deze omgeving, namelijk het departement Aveyron met zijn kastelen en bijbehorende dorpjes. Op de Michelin wegen kaart zijn de mooie wegen met een groene streep ernaast weg getekend, dat betekent een “schilderachtige” route. Meestal is dat ook wel zo en volgen wij die soort wegen, om te merken dat het ook zo is.
Vandaag willen we langs de Gorges de Aveyron, dat is de naam van de rivier. waar dit departement naar vernoemd is.
De rivier heeft zich een weg door de rotsachtige heuvels geslepen en liet daarbij een kloof van steile wanden met wel 60 meter hoogte achter. Deze wanden hebben allemaal een verschillende kleur schakering, omdat de diverse steen soorten elk anders op de inwerking van het weer reageren. Deze kloof is bekend om zijn afwisselend landschap en de kleuren van rots en begroeiing.
Vooral in dit jaargetijde zijn de kleuren als op het palet van de herfst schilder en met de nuances die de zon erover heen giet, ziet het er allemaal nog mooier uit. Die kleine wegen zijn wel veelal aan de smalle kant en even een auto op de zijberm te zetten om een foto te maken, is vragen om moeilijkheden. Je weet nooit of er niet een lokale weggebruiker met een rotgang aan komt scheuren en rakelings langs jouw geparkeerde auto langs gaat, dit alles zonder even de snelheid er uit te halen!
We hebben een soort van bestel vrachtautootje, zo eentje met een kleine laad bak er op, die met een kilometer of 60 over een 2.20 m1 smal bruggetje, zien rijden. Zonder te remmen of even vaart te verminderen.
De brug heeft over zijn lengte van 70 m1 nog een soort van S bocht in zijn wegdek (en stenen hoge zijkanten!) en zo te zien, moet deze man deze stunt wel elke dag uithalen, hoewel de zijkant van zijn auto niet helemaal vrij van schrammen en deuken leek te zijn.
Wijzelf deden het een beetje rustiger aan en reden toch niet helemaal ontspannen over deze oude, in Romeinse stijl gebouwde brug. We stonden op de brug voor wat foto’s en een aanstormende camper was van plan de brug te gaan gebruiken, net op tijd voor de brug maar wel gestopt, het ding zou shocking klem hebben gezeten!
We waren op weg naar Saint Antonin Noble Val, een oorspronkelijk middeleeuws dorp dat nog vele huizen in de oude stijl heeft bewaard en waar straatjes en steegjes veelal net breed genoeg zijn om mens met paard en wagen door te laten.
We waren er al een keertje eerder geweest, ook weer in een hete zomer en waren op een camping nabij het stadje Caussade, daar kregen we de tip om naar Saint Antonin te gaan omdat het als een van de mooiste dorpen in Frankrijk officieel genoteerd staat.
Toen in dat dorp, vonden we verkoeling in de schaduw gevende straatjes en de daar doorheen koele tocht van de weinige wind die er stond. Kun je nagaan hoe dat je zo bijblijft.
Deze tijd van het jaar heerlijk rustig en kun je alles op je gemak bekijken en leuke doorkijkjes even op een foto zetten. De kunst is om de “moderne” dingen zoals verkeersborden, auto’s en dergelijke niet op de afbeelding te krijgen, maar dat is nogal moeilijk.
Natuurlijk zijn er vele horeca gelegenheden gesloten, zo na de vakantie van Allerheiligen, maar enige lokale cafeetjes voorzien deze toevallige toeristen van een goed bakkie koffie……
Er zijn heel veel huizen te koop en als je het van de buitenkant bekijkt, zit er toch wel een hele hoop werk aan om het geheel weer toonbaar te maken, je moet er maar zin in hebben!
Na dit dorp, besloten we om naar Najac te gaan, even verderop en ook dat hadden we (in een foldertje) wel eens gezien, maar er nooit aan toe gekomen om het daadwerkelijk te bezoeken.
Omdat we toch in de buurt zijn en Najac op 20 km van St Antonin ligt, zijn we er naar toe gereden en ook nu weer door een indrukwekkend landschap. De zig zag weg omhoog brengt je bij het op het op een rots richel gebouwd dorp. Momenteel kun je vrij dicht bij de oude dorpskern parkeren. In de zomer is dat volledig anders, dan sta je in het dal, helemaal onderaan de rots.
Ook hier alleen maar oude huizen en het is grappig te merken, dat je met deze op en neergaande straatjes op weg naar het kasteel, eigenlijk over de top van die rots richel heen loopt. Aan weerszijden van de richel zijn de huizen gebouwd, de tuinen en erven eindigen als het ware in een afgrond.
Het gehele complex is er ook weer op gebouwd, de omgeving te beheersen en te kunnen controleren. Die landheren van toen wisten dat wel, al hadden die het uiteindelijk ook maar van de Romeinen overgenomen.
Grappig is de titel van “Le Sénéchal “. Een woord, dat we ook op Île de Ré tegen kwamen en eigenlijk niet wisten wat dat nu echt inhoudt. Wat blijkt, zodra een kasteelheer zich aan de troon (van de Franse koning) verbindt, er per direct een Sénéchal, de afgezant van de koning wordt benoemd.
Deze man is het als hoofd van de administratie aangesteld en eigenlijk moet hij een wakend oog op de kasteelheer houden. Tegenwoordig vindt je dit nog steeds een beetje terug in het Franse landelijk bestuur, men heeft naast de indeling van Departementen ook nog een onderverdeling daarvan.
Dit zijn de Prefecturen, met aan het hoofd de Prefect, een soort van Sénéchal zou je kunnen zeggen.
Bij de huizen hebben de tuintjes op een of andere wijze wel allemaal een stukje moestuin, er is ook maar ene épicerie, de kruidenier die alles wat eetbaar, is verkoopt.
Het is, behoudens de week markt, de enige winkel in het dorp. Voor de grotere boodschappen moet je wel je heuvel af (en weer op!) om de kast vol te houden.
Lopend naar het kasteel, valt het toch wel tegen, dat op en neergaan van die straten, het gaat toch wat meer neer dan op en dat belooft wat voor onze wandeling terug het dorp in en de 10% hellingen doen wel wat met de been spiertjes.
Het kasteel blijkt op zondag jl. voor het seizoen te zijn gesloten, alweer bij dat einde van die vacance de Toussaint en alleen groepen (op afspraak) worden rondgeleid.
Nou weten we wel, dat we best aardig aanwezig zijn, maar bij ons kun je toch niet echt van een groep spreken, de deur bleef dan ook op slot.
Maar het herfst kleurige uitzicht is prachtig en dat op zich is al een beloning voor de klim die we gemaakt hebben.