Vrijdag 10 nov. 2017.

Grijs met kleuren.

De afgelopen twee dagen waren te betitelen als “binnen dagen” omdat de weersgoden dit keer niet erg meewerkten om iets te kunnen ondernemen. Regenbuien en wind waren ons deel en toch hebben we ons geen moment verveeld of last gehad van Cabin fever.
De leefruimte in ons sleurchalet is er dan ook wel naar en kunnen we er goed tegen om eens een keer naar buiten te kijken en tegen elkaar te zeggen: “hier binnen is het toch wel even goed toeven”. Buiten is er niets aan.
Gisteren hoorden we dat het vandaag beter zou moeten zijn en dus maar een plan de campagne opgezet om een ritje naar het departement van de Lot te maken.
Daar liggen verschillende (middeleeuwse) dorpen, die als nationaal monument op de lijst van de Franse staat gezet zijn en die veelal ook in de foldertjes bij de diverse Bureaux de Tourisme aan geprijsd worden.
We hebben onze blik op een dorp met een (voor ons ) grappige naam laten vallen:



Saint Cirq - Lapopie, dat, alweer op een rotsrichel, hoog boven de rivier de Lot ligt.
In Nederland, hebben we dan wel onze eigen poepies, maar het zal hier, ongetwijfeld, wel heel wat anders betekenen. In totaal heeft dit dorp 13 echte inwoners, die er permanent hun adres hebben.
De rest zijn de uitbaters en hun personeel van winkels en horeca. Al deze mensen komen uit omliggende dorpen en gaan dus elke dag naar hun werk.
Tevens zijn er de “kunstenaars en hand werkers” die hun, al dan niet als prularia te benoemen spullen, aan de argeloze toerist proberen te slijten. Men is al gauw geneigd om iets dergelijks te kopen, omdat ook de bijna Efteling achtige sfeer van de kleine winkeltjes met hun kleine deuren er toe bijdraagt aan de “oh, wat is dat leuk” belevenis.
We zijn hier al eens in de (na) zomer, op 15 september 2012 om precies te zijn, geweest en was het toen natuurlijk veel bloemrijker en vooral drukker met bezoekers.
Ondanks de grijze lucht van vandaag en rijdend langs de rand van de Gorge de Lot, hele mooie beelden van de herfst hier kunnen krijgen. De loofbomen staan in allerlei tinten bladkleur en eigenlijk allemaal staan ze te wachten op die stevige najaar bries, die de bladeren doet vallen.
Nog maar even mee wachten vinden wij, het is nog veel te mooi om te zien. Grijs en donker kunnen altijd nog!
Ook hier weer steile straatjes en de wir war van steegjes die je uiteindelijk weer op hetzelfde punt uitbrengen, dan waar je vandaan gegaan bent. Het is ook met de bouw van zulk soort bastides, een aaneenschakeling van stijlen en vormen, die een stedenbouwkundige doet rillen. Gelukkig is hier niets uniform en als dat zo moet zijn, vindt je het alleen terug in de dakbedekking. Hier is het een soort van platte gebakken steen, die de vorm van een lei heeft en ook zo op het dak gelegd is.
Trouwens, over het algemeen mag je wel bouwen zo je wilt, maar het type van de dakbedekking moet wel hetzelfde zijn, als dat van de omgeving. Dat geldt voor alle gemeenten en departementen, dus tref je nooit een lei steen gedekt dak in een dorp met dakpan daken.
Zelfs de soort, kleur en type van de dakpan is vastgelegd en zijn er zelfs lokale wetten, die dit bepalen, zo heeft men ons ooit verteld.
De aarde rondom dit gebied vertoont veel terracotta kleurige klei, geen wonder dus dat er veel baksteen producten zijn gebruikt. Muren opgetrokken uit kalksteen, gehakt uit de rots wanden die de kloof van de Lot vormen, dus vandaar de vele gaten in die wand!
Die gaten leiden naar gangen en behalve de (roof) vogels die er hun schuilplaats vinden, worden de gangen ook gebruikt om er de eikenhouten vaten, gevuld met de wijn oogst van de vorige jaren op te slaan en zodoende deze wijnen te laten rijpen tot dat het moment daar is ze in glas te verpakken.
En daar weer aan denkend, is het verleidelijk een behoorlijke hoeveelheid verschillende soorten wijn in te slaan, maar het praktische weerhoud je ervan. Het extra gewicht om mee te zeulen, welke soort wijn moet een mens kiezen en dat zijn er maar twee van een hele rij remmende factoren.
Als je ziet, dat er toch wel heel veel stukken land met wijnranken bebouwd zijn en iedere gemeenschap wel een eigen specialiteit op de samenstelling van druivensoorten heeft, zijn er ook veel “domaines” en” terroirs” te ontdekken. We houden het dan maar op die toevallige fles die we hier en daar kunnen scoren, maar sluiten ons niet af voor een toevallige ontdekking van lokale wijntjes.