Zondag 26 nov. 2017.

Object Objat…..en Mont Gargan

Omdat we in onze omzwervingen hadden gehoord, dat de marchévan Objat een erg leuke zou moeten zijn (en dit van een dame, die in de kaasafdeling van de Super U stond)moesten we dit even gaan onderzoeken. Nu ligt Objat ten westen van Brive -la-Gaillarde in de Corrèze, dus dat wordt een interdepartementale trip.
De markt op zondag van 07:00 tot 13:00 is lokaal erg bekend, dus maar een beetje bijtijds er naar toe. Nu had het vannacht best aardig gevroren en was het gras wit, het water in de jerrycan één bonk ijs, gelukkig hadden we onze watertank in de sleurhut gisteren afgetopt.
Met dat vriezen zouden de (binnen) wegen ook wel eens een beetje wit kunnen zijn en dus maar geopteerd voor de auto snelweg. Dat schiet wel sneller op, de mooie plaatjes komen later wel.
De weg was droog, hier en daar de zon, die de mistige lucht probeerde te verjagen, het viel allemaal wel erg mee. Het was nog wel een beetje waterkoud!
Wellicht kwam het door het koude weer, maar het was niet druk met kramen en zeker niet met mensen, kortom, het viel ons een beetje tegen. Vreemd was wel, dat er in de markthal, een kraam met kanaries, eenden, parkieten en duiven stond, direct naast kramen waar vers voedsel (kaas, vlees, groente en fruit) werd verkocht. Dus daar halen we maar niets, voor je het weet, zing je als een kanarie, of erger.
Onder de kraan met orchideeën (à raison van € 20 per plant met pot en al) was wel een badkamer straal kachel gelegd. Nou, dus als je, als een kind zo blij met je origideeee de straat op stapt, krijgt je 20 euro plantje al een eerste klap van de kou …..wat gek dat-ie thuis zijn bloemen zo snel laat vallen.
Ook is er een foire op dinsdag, eens per maand valt die samen met een melkvee markt, maar daar zullen we maar niet op inzetten!
Terug naar huis een binnenweg genomen en ook dat was erg goed te rijden, het was dan al twaalf uur, zodat de temperatuur er wat hoger bij kon staan.
Onderweg langs het kasteel van Madame de Pompadour, jawel, die dame, in het stadje Arnac-Pompadour gereden en dat moeten we later in de volgende week even nader gaan bekijken, dat alleen al om de geschiedenis van de vroegere eigenaresse….
In de middag, nog steeds zon met hier en daar wat wolken, dus weer er op uit, want je weet maar nooit of het er weer van komt.
Op naar de Mont Gargan, die uitzicht berg zonder uitzicht (dachten wij) maar met het verkrijgen van enige ” inside information” hebben wij het nog een keer geprobeerd, dit keer met succes.
Je moest eigenlijk gewoon even op het tableau kijken en even lezen wat er staat, in ieder geval, daar boven op die berg (731m hoog) staan de overblijfselen van een kapel, opgedragen aan Notre-Dame-du-Bon-Secours, gebouwd in de jaren 1868 à 1871.
Helemaal niet zo oud dus, deze kapel van Onze Lievevrouw van Goede Hulp, en dan al zo in verval?
Dat heeft te maken met de strijd die hier door troepen van de Vrije Fransen samen met mensen van het verzet tegen de bezetter van 18 tot 24 juli 1944 werd geleverd en daarbij is de kapel wel erg gehavend.
Schroothandelaren hebben de kerkklok ooit al eens gestolen, deze bel is met hulp van de Gendarmerie weer terug gevonden en in februari 2011 weer terug geplaatst, dit keer in een echte klokkenstoel, dus vandaar het gesloten hek bij de hoofd ingang. Moet je je voorstellen, zo een zware (bronzen) kerkklok, de heuvel afzeulen (okay, misschien met een Ciroën 2CV- tje)
Bovenop de berg ook een merkpunt van het Institution Geographique Nationale, ofwel de Franse Landmeetkundige Dienst, daarvan zijn de coördinaten van vastgelegd en kun je deze punten terugvinden in de zeer gedetailleerde wandel kaarten van het IGN. In de loop der jaren van onze omzwervingen in Frankrijk, hebben we er verscheidene van gekocht en die gaan dan ook altijd mee op reis.
De top van de heuvel is begroeid met heide en een soort van doornstuik (spinosa), alles op een rotsbodem van gladde granieten keien. Rondom de top van deze heuvel (voor ons is het een berg) zijn de uitzichten inderdaad heel mooi en zeer wijds, vooral als er een gaatje in het wolken dek komt en de zon even de aarde daar kietelt.
Diverse tableaus laten je rondom zien waar, hoever en in welke richting de diverse steden en regio’s van de omgeving liggen.
Leuk om even de moeite te hebben genomen om er nog eens verder te gaan kijken, maar het is dan toch onze nieuwsgierigheid, die het van “dat hebben we al eens gezien” idee wint!