Ré -port no. 5

Inmiddels is het al weer zover, dat we zijn begonnen aan de laatste twee weken van ons verblijf hier. Het heeft net geregend en zo af en toe, hebben we hier dat al een hele tijd niet meer of weinig gehad. Het is dan ook, dat we de dag moeten pakken als het mooi is en dat vooral doen, als er op de langere termijn een verandering in het weer is voorspeld.

Grappig is, dat lokale mensen ons hebben verteld, als je de vuurtoren Chassiron op Ile d’Oleron met het blote oog kunt zien (is wel een 19 km afstand), het weer de volgende dag wel slecht zal zijn.

Ondertussen hebben wij gemerkt, dat dit geen fabeltje is, maar echt, gisteren nog duidelijk te zien vanaf ons strandje, vanochtend regen en grijze luchten……dus dat geeft maar weer aan, dat het een goede indicatie is.

Sinds ons vorig verhaal, hebben we de nodige (leuke) dingen meegemaakt en dat heeft de agenda van activiteiten wel aardig gevuld, kortom we zijn flink bezig geweest.

Hier in Frankrijk heeft men op de zondag 27 mei de Moederdag gevierd.....wij hebben dat in Nederland op 13 mei gedaan. Het verhaal zit zo:
Cor, in het begin van die voorgaande week, leest een A4 affiche van het kleine (maar goede) restaurantje hier op de camping met de mededeling "Fête de Mères"

Menu is een vooraf van "Plateau des Pecheurs", hoofdgerecht "Dos de Cabillau avec sauce en oseille" en désert "Tiramisu faite maison".....al met al voor een 19 euries....goede prijs vor een menu.
Dus dat moet wel (zonder bril nog steeds) Feest van de Zee zijn.....immers de zee is "La Mer" in het Frans. Nu neem je nooit een leesbril mee voor onder de douche en is het Cor compleet ontgaan, dat er een accent streepje op de E van Merès staat.....ook niet dat er niet staat Fête de Mères......maar Mères, kortom verder geen aandacht aan besteed, maar wel op de voorgaande zaterdag daar zuurkool met “fruits de Mer” gegeten (1e keer deze combinatie, maar wel erg lekker en heel apart!)

Eigenlijk was het lezen van het Frans met een accent…….ha ha ha
Zondag ochtend, lopen de Franse buren in ons laantje en de heren geven de dames allemaal een bonjour kus op de wang en zeggen gefeliciteerd met Moederdag.....dus ook zo gebeurt dat bij Trudy....De vraag werd gesteld “Gaan jullie ook eten (om 12 uur) vanwege Moederdag?”

We leggen het uit van waarom niet en ze zeggen, maar kom toch mee, we regelen wel wat, ook al heb je geen reservering gemaakt.....

En zo zit je dan, op zondag 12 uur s'middags met z'n negenen aan een lange tafel en voelen wij ons toch wel thuis. Te weten dat deze mensen uit alle streken van Frankrijk komen en elkaar 1 of 2 keer per jaar hier op de camping treffen, voor de rest van het jaar niet, zien we dat er wel heel sociaal en heel vriendelijk met elkaar wordt omgegaan.
Na het eten een spelletje "Molkky" een soort van Zweeds kegelen....veel plezier ook daarmee gehad, zeker na het nuttigen van een dégestif in de vorm van een eigen gemaakt peren likeurtje en de grignotte kersen op (alcoholische) sap, lukt het ook nog eens de punten bij elkaar te gooien.

Maandag ochtend is het van, "Ga je mee oesters halen op het estran" Dus hup, mee in de auto van de buurman, hamer en een koud beitel mee. Op naar het dorp verderop (geheim plekkie) en daar met laagwater op het rotsplateau, hakken en in de emmer...s ‘avonds als vooraf oesters, zelf geraapt/oogst en die smaken dan en stuk beter dan die gekocht zijn.....zelfs een receptje gekregen voor een oester in de oven, voor degene die niet van oesters naturel houden.

Oester openen, water er uit, oven op 200 graden, bestrijk met roomboter, kaas er over en in de oven, tot de kaas is gesmolten. Dat oester receptje wordt vanavond wel even aan een smaak test onderworpen.

In de meeste (kleine) dorpen van Frankrijk, wordt dan weer op 1 juni het “feest van de buren” gevierd, waarbij iedereen iets eetbaars bereidt. Vervolgens de tafels en stoelen aaneen schuiven (op straat of iets dergelijks) en gezamenlijk, na de “apero” van een gevarieerde maaltijd (en een gevarieerd gezelschap) genoten.

Zo ook op de vrijdag, er werden tafels en stoelen verzameld, men had een camping plaats vrijgehouden voor ons (bij slecht weer was de overdekte ruimte van TV / PingPong geregeld)
En zo zit je dan weer met een hele groep mensen aan tafel en niemand wordt buitengesloten, alle kampeer buren zitten aan, aan het banket zo te zeggen.
Breng je eigen bord, bestek en glas mee…de rest komt vanzelf. Onze bijdrage was de lokale aperetif (hier de Apero genoemd) in de vorm van een witte en een rode cognac wijn, de “Pineau de Charente” Deze wordt gekoeld gedronken en geldt als een traditionele begroeting van bezoekers.

Na de maaltijd, die van een uur of twaalf tot aan een uur of half vijf duurde, gaan de mannen afwassen en daarna komen de jeu de boule ballen (de echte stalen ballen) tevoorschijn…..voor een spelletje “Petanque”
Met een beetje schaamte moesten we bekennen, dat ondanks het feit dat we al een 25 jaar in Frankrijk onze vakanties door brengen, het er nog nooit van gekomen is, ook maar ene boule te gooien, laat staan het spel Petanque gespeeld te hebben…..dat gaf niets, zo zei men en alles is te leren….het gaat om het samen zijn en de “convivialité”, een mooi woord voor ons begrip ”gezelligheid”

En zo gebeurde het, dat Trudy nogal goed de bal bij het kleine balletje kon plaatsen, hetgeen applaus van alom oogstte. Echter in elk team zit er een “tireur” en die plaatst zijn bal zodanig, dat hij de bal die dicht bij het doel ligt er weer vandaan schiet en dat gaat zo maar door…met veel Franse ( vooral tegen zichzelf gerichte) scheldwoorden, als de bal even net niet daar komt zoals gewenst.

Is wel goed voor ons Frans, zo leer je nog eens nieuwe woorden die niet altijd het Prisma woorden boek voorkwamen.
Het houdt de agenda wel (zeer vrijblijvend) vol en kunnen wij ons zelf er wel heel goed in vinden.

In feite zijn we als “les Hollandais” aardig geadopteerd en hebben ook totaal geen moeite om in deze groep te functioneren….maar we zitten hier dan ook niet voor onze rust.

De nodige moppen worden vanuit het Nederlands vertaald, zeker lukt het ook Trudy de clou (nou da’s nog eens Nederlands, want in het Frans is een clou een spijker) over te brengen en heeft de lachers op haar hand.

Tot onze grote verassing stonden op 4 juni de mensen uit de Vogezen, die we in 2016 in Samoëns 3 x achterelkaar bij toeval hebben ontmoet, bij ons voor de deur….wij hadden wel geschreven dat wij hier een lange tijd zouden zijn en wellicht was het een idee om etc. etc.

Uiteindelijk stonden ze dan ook met camper en fietsen op “onze” camping en was het weerzien allerhartelijkst en erg leuk. Natuurlijk een paar keer met de fiets er op uit en ook weer veel plezier met elkaar gehad.

Donderdag 14 juni zitten we op het vaste land in Nieul sur Mer, dit op uitnodiging van de buren van de Impasse du Moulin Ragot.

Vrijdag 15 juni in de middag in Port de Minimes, ter voorbereiding van de zeil tocht, de traditionele Tour de Ré, op zaterdag
Op die vrijdag middag, worden start nummer s en instructies aan bemanningen van de deelnemende zeilboten uit gegeven, daarna is het “Moules aux Frites” eten geblazen…..

Om te voorkomen dat we erg vroeg van en erg laat weer naar het eiland moeten gaan, hebben de oud-collega en zijn vrouw, accommodatie bij hen thuis voor ons geregeld….
En dan op zaterdag 16 juni is er het grote vertrek met zo om en nabij 200 zeilboten. Met een scheef oog naar de meteo kijkend, moeten we maar van alle soorten kleding mee nemen. Gaan met de klok mee, dus eerst vanaf La Rochelle langs de zuidkust van het eiland richting de uiterste (zuidwest) punt, dat is de Phare des Baleines. Komen we langs “ons” strandje aan de Pointe de Grignon, dat zal wel een heel ander perspectief geven.

Al met al een heel avontuur, we kunnen het hele eiland vanaf het water bekijken, moeten voor 1 uur in de middag bij die Phare des Baleines zijn, dit vanwege het keren van de getijde stroom, anders kom je te laat en kun je de tour niet volbrengen; je moet dan weer terug naar de haven.
Voordat het zover is, staan er nog wat andere (fiets) tochtjes en uitstapjes op het programma, met de wetenschap dat als we er niet aan toe komen, we het, ijs en weer dienende, volgend jaar wel doen.

Met de groeten vanuit hier,

Trudy en Cor