Vrijdag 31 aug. 2018 Beelden van en aan de kust.

Beelden van en aan de kust.

Na een rustig ochtendje (ja, die hebben we er nog al eens) de middag weer langs de kust gegaan en uit de diverse foldertjes een ding gevonden, dat onze nieuwsgierigheid heeft gewekt.

Vanochtend even naar de rand van de klif gelopen en met verrekijker de zee afgespeurd.
Nabij onze baai waren er mensen van de reddingsbrigade bezig een (kennelijk) gezonken bootje te lichte, althans de duikers haalden een stuk plywood vloer met koelbox naar boven en de rest van de boot hing al in de touwen tussen twee boeien. Het hele zaakje werd rustig richting Cancale gesleept, terwijl de boot nog onder water bleef….dan moet je wel het water als je broekzak kennen.

Het tij giert hier echt met grote stroom snelheid en het maakt niet uit of het van de eb of de vloed is, het kolkt gewoon.
Zeer indrukwekkend om te zien, de groene kleur van het water geeft het een bijna onnatuurlijke aanblik. Zal wel komen, dat wij dat niet gewend zijn deze kleur te zien.

Eigenlijk ademt heel Bretagne “zee” en alles wat er mee te maken heeft.

Vanmiddag zijn we naar Rothéneuf gereden om daar de in graniet uitgehouwen beelden te zien. Deze 300 beelden zijn in de periode van 1870-1895 door ene abt Fouré uit het graniet met slechts hamer en beitel gehakt.
Naar het schijnt, vertellen deze beelden het verhaal van de familie Rotheneuf, dat waren kaapvaarders (zeerovers) uit de 16e eeuw….dus geen lekkere familie zo te denken.

In die tijd was het wel gebruikelijk om in naam van de koning de buitenlandse (vooral Engelse en Hollandse) schepen van hun lading te ontdoen, al dan niet onder dwangmatige aansporing.
Trouwens dat principe werd ook door de andere partijen toegepast, alles legaal als je maar een vrijgeleide, de zogenaamde kapers brief van de koning of in ons geval de Nederlandse staatslieden op zak had.

De beelden zijn, ondanks dat ze zeer aan de elementen blootgesteld worden, zeer goed bewaard gebleven en mooi is het, om de glimmer en veldspaat in het graniet in het zonlicht te zien oplichten.

Het uitzicht op de Atlantische Oceaan en de talrijke rotseilandjes langs deze kust, geeft je een rustgevend gevoel en is er altijd iets te zien.
Met het vallen van het water komen er steeds meer rotspunten boven en daar tussen scharrelt de eenzame visser op zijn kreeften bootje zijn kost bij elkaar.
Alle zijn kreeften kooien liggen nabij zulke rots pukkels, kun je zien aan de boeitjes en bakens.