Zondag 16 Oktober 2016 Foetsie op de Fiets….

Zondag 16 Oktober 2016 Foetsie op de Fiets….

Het is volle maan en dus zijn de getij verschillen erg groot, het is spring tij en met een beetje wind, gaat het wel erg hoog op met de golven. Met hoogwater beuken de golven tegen het strand en de daarop liggende stenen en klinkt het als een storm. Althans zo is dat in de vroege ochtend als het nog donker is.

Gek, dat met hoogwater de wind altijd een beetje opsteekt en doet vermoeden , dat het “flink” waait, zo hard klinkt de branding.
Edoch, bij het ontbijt blijkt dat het allemaal wel meevalt en dat er weer gefietst kan worden, voor je het weet, ben je zomaar een paar kilometer onderweg en sta je zomaar aan de andere kant van een deel van het eiland. Oud en thuis waren het er alweer 22 kilometer en je hebt er totaal geen erg in, dat het zo snel optelt, betekent ook, dat je wel erg veel plezier hebt.

Île de Ré bestaat uit een aaneenschakeling van eilandjes, verbonden met landtongen en smalle reepjes (aangewonnen) land, gelardeerd met die zoutpannen en oesterbassins.
Het verbaast ons, hoe snel de springvloed het water omhoog drukt en je kunt het water letterlijk over zichzelf zien vallen, overal zie je de stroom naden lopen en daar zit natuurlijk de vis!

Lokale mensen in hun bootje, laten zich op de stroom meevoeren en halen al hengelend de ene zeebaars na de andere uit zijn element. Maar die mannen weten natuurlijk hoe, waar en vooral wanneer! Voor de rest zijn de dorpjes bijna uitgestorven, op wat toeristen na, meeste huizen zijn afgesloten tot de herfst vakantie die hier les Vacances de Toussaint (Allerheiligen Vakantie)wordt genoemd.

Ook de horeca is daarop aangepast en men heeft van 20 Oktober tot 2 November de tent nog open, om dan tot aan de Kerst weer dicht te zijn. Op 1 November is het Allerheiligen en worden er veel Chrysanten in de pot verkocht, welke door familieleden op de graven van hun overleden dierbaren worden geplaatst. Heel Frankrijk heeft dan ook vakantie….

In de zoutpannen is het eigenlijk ook een stille boel, de grootste medewerker, de zon, laat te veel verstek gaan, het zout is “geoogst” en ligt opgeslagen in de pakhuizen op het eiland. De zoutpannen liggen allemaal aan de noordkant van het eiland, aan de zuidzijde liggen stranden en vlakke rotsbanken.

Hebben toch een pan gevonden, waar er nog wat zout op de kant ligt, dus even een gauw een foto gemaakt, de piramides hebben een zout korst aan de buitenkant, zodat regen het niet snel terug kan geven aan de natuur.

Maar het is fascinerend te zien, hoe men, via een ingenieus systeem van kanaaltjes en sluisjes, de waterstanden en het proces van verhoging van het zoutgehalte in het water controleert en zo al doen sinds mensenheugenis.

Waar, hebben we nog niet kunnen ontdekken, maar hier groeit ook zeekraal (Salicorne), het wordt verkocht als conserven in glazen potten, het is echter de Zeeuwse variant, waar we nog naar op zoek zijn.
Ars-en-Ré is eveneens een oude haven, vroeger belangrijk voor de verscheping van zout, tevens met een toch wel groot landbouw/ wijngaard gebied er omheen.

Het eiland is hier op een van de smalste plaatsen en voordat de Phare de Balaines in 1849 gebouwd werd, diende de zwart witte spits van de kerk toren als baken voor schepen, die op het eiland af stevenden.
De kleuren zwart en wit zijn heel goed zichtbaar tegen een donkere en heldere lucht.
Aan de noordkant van het eiland heet de baai “Pertuis Breton” en aan de zuidkant heet de baai “Pertuis d’Antioche”, prachtige namen vinden wij.