Vrijdag 28 Oktober 2016 Dekzwabbertje en Ketelbink

Vrijdag 28 Oktober 2016 Dekzwabbertje en Ketelbinkie kiezen het ruime sop.

Omdat het tij niet wacht en de worm voor de vroege vogel is, stond het klokje van gehoorzaamheid om 06:45, mooie tijd om uit de kooi te gaan en de dag maar eens over ons heen laten komen.
Afgesproken om 09:30 in de Port des Minimes bij La Rochelle, dat is Europa’s grootste jachthaven met een 4000 ligplaatsen voor allerhande typen plezier vaartuigen, variërend van super mega jachten tot aan het kleinste vis bootje dat je kunt bedenken.
Men was deze haven aan het bouwen ten tijde van ons verblijf hier in 1981….sindsdien heeft men de haven al een keer of twee uitgebreid.Eigenlijk is het wonderlijk om te zien, hoeveel geld er hier drijft, op de wal staan er nog eens een ruim 1000 schepen, welke op onderhoud of een nieuwe eigenaar wachten. Alex vertelde, dat er slechts een 7% van de schepen in de haven, werkelijk die haven verlaten, de eigenaren komen aan boord, eten, drinken en slapen daar en gaan weer na een paar dagen terug naar huis. Ze gebruiken het jacht als een soort drijvende caravan zou je kunnen zeggen, wellicht kunnen zij niet varen of durft men niet naar zee te gaan.
Direct bij aankomst, konden we aan boord en werden de zeilen klaargemaakt om te hijsen, eerst op de motor buiten de haven gevaren en toen begon het echte werk…..terwijl de echte zeebonkies het grootzeil en de fok hesen, moest ik aan het roer maar even koers houden…..richting 180 graden (naar het zuiden, want daar ergens moet Fort Boyard liggen!
Met de wind in de zeilen, een vaart van 5,2 knopen met toch wel nog niet zo een goed zicht, nog steeds op het kompas, koers houden. Er komt nogal wat bij kijken om de wind in die zeilen te houden en moet er constant op allerlei dingen gelet worden, wind richting, stroom richting, diepte van het water (ook handig) en niet te veel op sturen, kortom, het kan niet in een dag geabsorbeerd worden, maar het geeft een enorme kick zo snel en geruisloos met een 6 ton boot door het water te snijden!
Trudy, die anders niet veel op heeft met boten in het algemeen, heeft de dag van haar leven. Genietend van alle activiteiten om haar heen, zelf ook het roer houdend en als een volleerde zee zeilster op weg naar Fort Boyard. Daar begon de zon zowaar de mist en grijze hemel te verdrijven.
Zowaar, Fort Boyard doemde op, dus was de koers goed aan gehouden.
Na twee uur varen waren we daar, het Fort gerond en met de andere koers en windrichting, eerst overstag gegaan, richting Île d’Aix, een eiland van 1 x 1 km.
Het heeft 1 dorp, geen auto’s op het eiland, geen winkel en sinds begin Oktober ook geen geldautomaat meer, geeft niet als er geen winkel is, maar er is wel een restaurant……dus……
Dit eiland was ook het eerste verbanning oord van Napoleon.
Om het eiland heen gevaren, weer overstag gegaan , viel de wind weg, de zon scheen en de zeilen werden niet gevuld, op een gegeven moment zelfs, dreef de vloed stroom ons weer achteruit.
De trukken doos werd geopend en daar kwam een spinaker uit, een zeil van 12 meter hoog en 10 meter breed, zeil gehesen en gingen we weer langzaam vooruit, maar nog steeds te weinig wind.
Het begint als vliegeren op zee te lijken, met die spinaker en om vier uur werd besloten maar op de motor verder richting La Rochelle te gaan. Onderweg werden de zeilen en tuigage netjes opgeborgen.
We beleefden een goud momentje, toen we door het toegang kanaal, langs de Tour de Lanterne, naar de oude haven van La Rochelle voeren. Recht voor ons verschenen de Tour de la Châine en de Tour St Nicolas. In de jaren 1600, werd er s’avonds tussen die beide torens, een dikke ketting gespannen.
Deze ketting had tot doel de haven af te sluiten, om vooral de Engelse vloot met zijn kwade bedoelingen, buiten te houden.
Eenmaal binnen de torens, ben je in de oude haven. Nu konden wij La Rochelle eens vanaf het water bekijken. Een beeld, dat totaal anders is dan vanaf de wal.
Een rondje gemaakt en weer op weg naar buiten, dit keer om terug te keren naar de jachthaven. In een mum van lag de Brisante weer op haar plaats. In de kuip, werd onder genot van een koude klets en een peut worst deze voor ons grandioze dag even door genomen.