Dinsdag 31 okt. 2017.

Jassen en Verkassen….
Met het uur dat we moesten inleveren om een winter tijd te kunnen hebben is eigenlijk ook de dag een stukje korter geworden, althans voor ons. Het was vanochtend nog een beetje donker toen de wekker zijn reveille blies en we maar uit de pietenbak moesten komen. Scheelt wel een jas met gisteren, maar we moeten dan ook een beetje volgens plan te werk gaan en zo wil het dus, dat we om 08:50 van “onze” camping afreden, op weg naar een nieuw avontuur. Eenmaal op de brug om een uur of half tien, hadden we toch iets van “nou, over 5 maandjes rijden we de andere kant weer op” en hebben er nu niet veel echte moeite mee om dit alles achter te laten. Op naar het volgend station!
Omdat het juist de vakantie van Allerheiligen is, is het niet echt druk op de weg, de meeste mensen maken een “pont” van het week end tot aan de feestdag, een soortement van verplichte vrije dagen.
Hier en daar de onvermijdelijke vrachtauto, maar ook daar kun je wel goed mee overweg, hoewel na enige kilometers, heb je tekst op de achterkant van de trailer wel in je hoofd zitten.
Inhalen is ook geen optie, omdat er een paar kilometer daarvoor een andere tekst weer te lezen zal zijn en dus gewoon meegaan met de flow!
En dan vreet je de kilometers evengoed wel, om kwart voor twaalf op de rocade van Bordeaux, het geen ook goed gaat, gezien de verkeersdrukte om deze grote stad. Ja, over het algemeen zijn het de tol wegen die je ergens snel heen voeren en ook al is het landschap niet altijd even aantrekkelijk, de vergezichten maken een hele boel goed.
Onderweg gelukkig zonnig weer en dit samen met de herfst kleuren van de bomen maakt het reizen wel iets wat goed te doen is. Het veranderende landschap met de daarbij horende cultuur van dan wel graan ofwel wijngaarden geeft een grote afwisseling. Trouwens, de wijnranken hebben allemaal de herfst tooi gekregen en dat geeft zo een heuvel vol met die struiken een lappendeken van kleuren. Gek genoeg past het allemaal bij elkaar, geen ene kleur vloekt met de andere.
Uiteindelijk om een uur of half drie op onze nieuwe stek gekomen en nadat we op een bronzen scheepsbel onze komst hebben aangekondigd (er was niemand op de receptie) kwam de eigenares naar haar kantoor en een hartelijk welkom was ons deel. Kijk maar waar U gaat staan, alles is vrij en U kunt zolang blijven als U wilt, was de boodschap. Het is natuurlijk laag seizoen, maar op de camping staan permanente bewoners, huizend in caravans, al dan niet met een (verschoten) voortent.
Dit zijn mensen, die in de omgeving werken en op de een of andere wijze geen (huur) woning hebben en het schijnt hier in heel Frankrijk gewoon mogelijk te zijn, om een heel jaar op en camping te kunnen wonen, met alle faciliteiten van de camping, zelfs tot aan het zwembad aan toe. Kom daar in Nederland maar eens om, met alle mits en maren en de regelgeving (alleen dat woord al!)