Woensdag 06 dec. 2017.

Madame de Pompadour, geen dame maar een………………markiezin.

De dag pakken als je kan is het devies van heden, je weet nooit of het er nog qua weer van komt.
De beloofde “eclaircies” waren al snel in een volledig zonnige hemel veranderd en dus er op uit, ook al is de dag betrekkelijk aan de korte kant. Maar omdat we er al eens aan voorbij zijn gereden, stond dit kasteel op onze bekijk lijst. Even nagekeken, het is vanaf 2 uur open en heb je de middag om het te gaan zien.
Niet ver hiervandaan en goed te bereiken, het ritje er naar toe is wel leuk, inmiddels zijn we wel aan de bochtige weggetjes gewend en kijken we ook niet meer op van die ene hele grote camion, die plots de hoek om komt zeilen.
Bij het kasteel gekomen, konden we de auto tot bijna voor de deur parkeren, iets wat in de zomer niet mogelijk is. Van buiten ziet het kasteel er wel heel indrukwekkend uit, het is door de eeuwen heen uitgebreid en versterkt. De restauratie werken geven de muren en torens aan de buitenkant een te mooi aanzien (wij vinden dat het te goed is gerestaureerd)
De oude stenen met mooi voegwerk ziet er “te schoon” uit, het zou eigenlijk een stuk grijzer moeten zijn. Maar hoe dan ook, het is een stuk imposant bouwwerk, dat een hele lange geschiedenis heeft.
Ooit in 1026 begon ene Guy de Lastours met de bouw van het feodaal kasteel, dat in 1200 afbrandde. In de 15e eeuw herbouwde Geoffroy Hélie de Pompadour het als een defensief kasteel.
Uiteindelijk wordt het domein in 1653 een Markizaat…Jaren later in 1761, wordt het kasteel en het bijbehorend domein door Koning Louis XV, jawel de kleinzoon van de XIV, geschonken aan zijn favoriete maîtresse, het markizaat wordt het eigendom van Madame de Pompadour. Waarschijnlijk uit verveling, sticht zij in 1751 een privé paardenfokkerij, welke door Louis XV 10 jaar later in de Koninklijke Paardenfokkerij wordt veranderd. Tijdens de Franse Revolutie is er een deel van verwoest en werd de zaak gesloten. In 1806 herstelt Napoléon Bonaparte de stoeterij en verheft deze tevens tot Keizerlijke Paardenfokkerij. In 1836 wordt er een renbaan aangelegd en sinds 1870 huist er de directie en werkers van de fokkerij.
We hebben notities in dag staten van 1948 en 1953 gezien, dus werd het toen nog als een staatsbedrijf geleid. Ook de diverse uniformen, compleet met petten, knopen en insignes waren tentoongesteld, men had er net als in het leger, rangen en standen. De directeur van het geheel was echt een Piet Important en eigenlijk als de grote L..L van het Paardenspul.
Vandaag de dag, worden er nog steeds paarden gestald en getraind voor de diverse hippische evenementen, zoals de Wereld Kampioenschappen en Olympische Spelen.
Er stonden dan ook veel paarden met onuitspreekbare namen, die volgens de bordjes op de staldeur, wel een of andere prijs hebben gewonnen met dressuur, op de racebaan of met springwerk.
Ook paarden met de diverse graden van afkomst en zelfs echte volbloed paarden zijn er te zien, ze worden wel heeel erg goed verzorgd. Sommige paarden zijn meer dan een dik huis waard en als die ziek worden, worden stalhouder en eigenaar wel een beetje zenuwachtig.
De inrichting van de verschillende kamers in het kasteel, is wat aan de kale kant, zo niet erg aan de kale kant. Het lijkt wel, of de boel ooit is leeggehaald en ergens anders weer is tentoongesteld.
Wat er nu stond, eigenlijk een beetje bij elkaar geraapt zooitje, ging verloren in de grote ruimtes.
Maar het geeft een leuk idee, dat je op de trap en in de gangen loopt, die ooit door de Louis XV (op kousenvoeten?) zijn belopen. Wij weten welke trede er kraakt!
Voor de Koning moet trouwens wel een hele onderneming zijn geweest in die tijd, om, met zijn eigen Royale Diligence, compleet met zijn entourage, van Parijs naar Pompadour te reizen. En dat voor die gloeiende vijf minuten?