Vrijdag 22 maart 2019 Chȃteau de Chenonceau.
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
22 Maart 2019 | Frankrijk, Nouan-sur-Loire
Vrijdag 22 maart 2019 Chȃteau de Chenonceau.
Omdat wij bij het doorlezen van de foldertjes ontdekten, dat er verschillende combinatie pakketten van toegang tot de kastelen beschikbaar zijn, hebben we bij Chambord gisteren maar zo een Passe Partout gekozen, allicht scheelt het wel wat en ja, we zijn en blijven Hollanders, veel voor weinig dus.
Je kunt uit verschillende combinaties kiezen en wij hebben de Chambord – Amboise en Clos Lucé combi gekozen, temeer, daar die Leonardo op deze laatste twee locaties zijn laatste levensjaren heeft doorgebracht.
Maar goed, het kasteel van vandaag valt daar nu weer buiten en omdat het nog steeds een doordeweekse vrijdag is, zijn we vroeg op pad gegaan.
Dwars door de landerijen en gehuchten rijden we naar dat kasteel, dat aan de rivier de Cher is gelegen.
Ook nu weer weinig auto’s en bussen, alsook zonnig weer, kortom, het belooft een mooi en rustig bezoek te worden.
Vanaf de parkeer plaats lopen we naar het kasteel via de lange oprijlaan (nu eigenlijk een oploop laan), dat op zich al een mooi stukje is. Het wordt alleen maar mooier, bij het naderen van het kasteel.
In de oude tijd had men daar wel oog voor, al was het alleen maar om de bezoeker te imponeren met de macht van de kasteelheren of naar later blijkt de talrijke kasteelvrouwen…….
Het kasteel is ooit een versterkte molen geweest, maar is in 1500 door ene Thomas Bohier en zijn vrouw afgebroken tot op de vesting toren, de Tour de Marques en de waterput na.
De rest is opnieuw opgebouwd in de Renaissance stijl en het kasteel was bestemd voor de koning van Frankrijk, François I.
Trouwens die Bohier, ongehinderd door enige mate van bescheidenheid, had wel een heel erg hoge dunk van zichzelf. Hij liet zijn familie embleem naast dat van de koning op de grote toegangsdeur van Chenonceau zetten.
Binnen in het kasteel, kun je, voor een viertal “Euronen” een audio gids met de meest uiteenlopende talen krijgen, wel zo gemakkelijk als je je ogen de kost wil blijven geven.
Maar toch even kijken of de dame achter de balie de ingeleverde kop telefoons ook daadwerkelijk schoon maakt, wat wel het geval was……..want, zo in het algemeen, lopen er hier toch wel wat vetkleppen rond.
Al het bewaarde en geconserveerde meubilair, de geweldige mooie schilderijen en wandkleden, de bewerkte plafonds en vloeren, het feit dat hier een Diana van Poitiers en Catharina de Medici hebben geleefd, maakt het lopen door de vertrekken en op de trappen naar de etages heel bijzonder.
Nu hebben wij beiden wel heel veel interesse in geschiedenis, dus wellicht leeft het voor ons een heel stuk meer dan voor de gemiddelde bezoeker, speciaal als deze uit het Aziatische komt.
Daar zal de Europese geschiedenis wel niet zo met een (onderwijs) lepel worden toegediend.
Het kasteel heeft tijdens de Eerste Wereld Oorlog als hospitaal gediend en zijn er 2254 soldaten behandeld. Dat is door de toenmalige eigenaar (een chocolade industrieel) uit eigen geld bekostigd. Men had er toen de meest geavanceerde middelen voor het uitvoeren van operaties en zelfs een Röntgen apparaat.
Trouwens wel erg sneu, dat halverwege onze rondgang de batterij van de foto camera zich leeg meldde en de reserve, je raadt het al, niet mee was…gelukkig is er dan toch nog de telefoon, maar toch.
Goede les voor de volgende keer, daar zullen we het maar op houden.
Omdat wij bij het doorlezen van de foldertjes ontdekten, dat er verschillende combinatie pakketten van toegang tot de kastelen beschikbaar zijn, hebben we bij Chambord gisteren maar zo een Passe Partout gekozen, allicht scheelt het wel wat en ja, we zijn en blijven Hollanders, veel voor weinig dus.
Je kunt uit verschillende combinaties kiezen en wij hebben de Chambord – Amboise en Clos Lucé combi gekozen, temeer, daar die Leonardo op deze laatste twee locaties zijn laatste levensjaren heeft doorgebracht.
Maar goed, het kasteel van vandaag valt daar nu weer buiten en omdat het nog steeds een doordeweekse vrijdag is, zijn we vroeg op pad gegaan.
Dwars door de landerijen en gehuchten rijden we naar dat kasteel, dat aan de rivier de Cher is gelegen.
Ook nu weer weinig auto’s en bussen, alsook zonnig weer, kortom, het belooft een mooi en rustig bezoek te worden.
Vanaf de parkeer plaats lopen we naar het kasteel via de lange oprijlaan (nu eigenlijk een oploop laan), dat op zich al een mooi stukje is. Het wordt alleen maar mooier, bij het naderen van het kasteel.
In de oude tijd had men daar wel oog voor, al was het alleen maar om de bezoeker te imponeren met de macht van de kasteelheren of naar later blijkt de talrijke kasteelvrouwen…….
Het kasteel is ooit een versterkte molen geweest, maar is in 1500 door ene Thomas Bohier en zijn vrouw afgebroken tot op de vesting toren, de Tour de Marques en de waterput na.
De rest is opnieuw opgebouwd in de Renaissance stijl en het kasteel was bestemd voor de koning van Frankrijk, François I.
Trouwens die Bohier, ongehinderd door enige mate van bescheidenheid, had wel een heel erg hoge dunk van zichzelf. Hij liet zijn familie embleem naast dat van de koning op de grote toegangsdeur van Chenonceau zetten.
Binnen in het kasteel, kun je, voor een viertal “Euronen” een audio gids met de meest uiteenlopende talen krijgen, wel zo gemakkelijk als je je ogen de kost wil blijven geven.
Maar toch even kijken of de dame achter de balie de ingeleverde kop telefoons ook daadwerkelijk schoon maakt, wat wel het geval was……..want, zo in het algemeen, lopen er hier toch wel wat vetkleppen rond.
Al het bewaarde en geconserveerde meubilair, de geweldige mooie schilderijen en wandkleden, de bewerkte plafonds en vloeren, het feit dat hier een Diana van Poitiers en Catharina de Medici hebben geleefd, maakt het lopen door de vertrekken en op de trappen naar de etages heel bijzonder.
Nu hebben wij beiden wel heel veel interesse in geschiedenis, dus wellicht leeft het voor ons een heel stuk meer dan voor de gemiddelde bezoeker, speciaal als deze uit het Aziatische komt.
Daar zal de Europese geschiedenis wel niet zo met een (onderwijs) lepel worden toegediend.
Het kasteel heeft tijdens de Eerste Wereld Oorlog als hospitaal gediend en zijn er 2254 soldaten behandeld. Dat is door de toenmalige eigenaar (een chocolade industrieel) uit eigen geld bekostigd. Men had er toen de meest geavanceerde middelen voor het uitvoeren van operaties en zelfs een Röntgen apparaat.
Trouwens wel erg sneu, dat halverwege onze rondgang de batterij van de foto camera zich leeg meldde en de reserve, je raadt het al, niet mee was…gelukkig is er dan toch nog de telefoon, maar toch.
Goede les voor de volgende keer, daar zullen we het maar op houden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
