Maandag 03 Oktober 2016 Een river cruise met makan

Maandag 03 Oktober 2016 Een river cruise met makan.

We hadden het al voorbij zien komen, dat bootje met een groep mensen aan boord. Zo te zien was het een leuke boel daar en werd er nog gegeten ook…..enfin we zijn er op uit gegaan en hebben een heuse cruise geboekt bij het Office du Tourisme hier in Flagnac, enkele kilometers stroom opwaarts van hier. Nou, dat kon dus vandaag en er was nog wel plek voor twee….
Uiteindelijk worden we om half twaalf aan boord verwacht en dus waren we dik op tijd.
Er ligt een 16 meter lang en 5 meter brede boot met salon en bovendek aan de kade. Geschikt voor 56 personen als diner gasten. Dachten aanvankelijk zeer beperkt in aantal te zijn, edoch een buslading van mensen uit de Lozère (het departement oost van ons)kwam ietjes later.
De patron (kapitein vond hijzelf) liep aanvankelijk nog in zijn T shirt en jeans rond, maar achter zijn geparkeerde auto, had hij zijn kleedkamer ingericht, daar trok hij zijn fris gesteven en gestreken overhemd (met tig strepen op de schouder, zoals een echte admiraal van de Lot zich zou moeten kleden) aan. De man was tegen de twee meter lang en moest in een soort cockpit klimmen, vandaar uit werd de elektrisch gedreven boot bestuurd. Wij deden later navraag en jawel, toen de boot in 2004 gebouwd werd, had men een kleinere kapitein, die makkelijk in de cockpit paste. Deze man moest zich dubbel vouwen, heeft dan ook niet echt zee benen. Wij zouden in die cockpit twee gaten laten maken, daar kunnen zijn benen in bengelen…gelukkig hebben we dat maar niet gezegd.
Wel leuk is het feit dat er langs de rivier een zeven tal dorpen en gemeenten hun geld bijeen hebben gebracht om de boot te laten bouwen. En eerlijk gezegd was het nog erg leuk gepresenteerd ook.
Een vier gangen diner, compleet met aperitief, wijn en koffie, van zeer goede kwaliteit, werd netjes uitgeserveerd, de tocht duurt dan ook drie uren en gaat door 2 sluizen.
Stroom afwaarts eerst met een 4.50 m verschil, de sluis stamt uit 1890 en ademt de oude industriële revolutie uit. Later in de tweede anno 2004 sluis met 1.50 meter verschil naar beneden, dus een 6 meter verschil met waar wij aan de rivier staan.Alle sluizen maken deel uit van een stuwen complex, welke de elektrische centrales van water aanvoer voorzien.
Bij de eerste sluis was de sluiswachters woning nog te koop ook, maar dat hebben we maar voor kennisgeving aangenomen, was wel een erg leuke locatie!
De bevaarbaarheid van de rivier was vroeger belangrijk, er werd uit dit gebied steenkool, hout en glazen flessen naar Bordeaux vervoerd. Op weg terug, bestond de lading uit specerijen, fournituren en wat je niet verwacht, stokvis (hier Efotido genoemd). Stokvis werd vanaf de Lofoten via Bordeaux aangevoerd.
Om de stokvis direct te kunnen gebruiken, werd een paar dagen voor aankomst aan kades langs de oevers van de Lot, de vis achter de gabarre in het rivier water gehangen om zo het zout uit de vis te spoelen.
Men maakt van deze stokvis een gerecht dat “Estofinade” genoemd wordt en bestaat uit stokvis, aardappelen, eieren, kaas en peterselie, dit alles als een soort stampot gekookt met een structuur van aardappel puree, dus kauwen is niet echt nodig.
Maar dit was het eten van mijnwerkers hier in Decazeville en van de glasblazers in hun fabrieken langs de rivier.
Estofinade klinkt een beetje als “ik ben voldaan”, het spul staat dan ook letterlijk overeind in je maag!
Trudy vond het lokale gerecht nou niet echt je dat, terwijl ze best wat gewend is, dus de alleraardigste serveerster regelde een alternatief in de vorm van een “confit de canard” ook heel toepasselijk als je op het water eet…
Wij kwamen langs onze camping en konden even ons plekkie op foto en video vastleggen, zij het vanaf het water en dat geeft een heel andere kijk op de dingen!