Zaterdag 19 November 2016 Terug in de Tijd.

Zaterdag 19 November 2016 Terug in de Tijd.

Omdat we ons schema niet te strak genomen hebben, is het vandaag even rustig aan en we hoeven dan ook niet meer alles achterelkaar te rijden. Vandaar dat we een “zien wel waar het schip strand” dagje hadden. Het opstaan was al door de Engelse mede kampeerder in zijn kleine VW bus achtige camper om 08:00 geregeld.
De man vond het nodig om zeer dichtbij ons te komen staan, hoewel er plek te over is, heeft deze klojo er voor gekozen om nog geen 4 meter van ons af te komen staan en met het gooien van deuren, geschreeuw naar zijn hond en vrouw, kortom, bij Trudy was de maat al gauw vol, en even de caravan deur open gemaakt en in d’r pyjama even de man aangesproken:
“I am not sure if you are aware of it, but you have got neighbours!!!!”
Nou dat hielp echt wel, de man was met 10 minuten vertrokken en keerde de rust weer terug.
Wel lachen natuurlijk, die klojo gaat nooit meer naast Nederlanders staan, denken wij.
Natuurlijk hebben we de dag wel even gebruikt, om de laatste exotische boodschappen te gaan halen, zeker met het oog op koeling en diepvries vereisten en bergplaats daarin.
Je kunt niet voor de rest van de tijd dat je in Nederland bent, de heerlijkheden in huis halen, maar om ontwenning verschijnselen te voorkomen, wel een poging daartoe ondernemen.
Omdat de zon ons wel gezind was, hebben we eerst even nog een klein stukje cultuur in onze bagage gestopt, we zijn naar de Abbaye du Bec Hellouin gereden, die ligt hier op nog geen twee kilometer van de camping.
Een oude uit 1342 stammende verzameling van bouwwerken, welke door de eeuwen en oorlogen heen alleen maar uitgebreid en weer opgebouwd is.
De grote toren is in 1677 gebouwd en heeft ooit aan andere gebouwen vast gezeten. In totaal waren er ooit 7 kapellen gebouwd, alle in naam van de Heilige Maagd.
De rivier Le Bec stroomt dwars door het terrein van de abdij heen, verzorgde dus de water voorziening , benedenstrooms heeft men de Lavoir gebouwd.
Zagen er ook een oud weefgetouw staan, in een oud en afzonderlijk staand gebouwtje, misschien als je toen straf had, dat je daar maar even een paar el linnen moest weven als boetedoening.
Ook vandaag de dag is de abdij nog steeds in gebruik, de witte paters en zusters dwalen er nog rond. Men verkoopt er aardewerk en porseleinen voorwerpen, boeken en boekbindwerk.
Ook kan men er geheel verzorgd verblijf boeken, dit, als men weer tot zichzelf wil komen…een soort van retraite voor de zwaarmoedigen.
Om 12:00 was er een mis, er kwamen veel (oudere) mensen haastig het terrein op rijden.
Kijkend door de grote ramen van de kerk, zagen we een lange zaal met banken en (kaal) altaar, alles in zwaar graniet gebouwd en heel weinig religieuze kunst, niet zoals je dat zou verwachten in zo een kerk. Er stonden maar een paar beelden van een vroegere paus en een heilige…Dat zal wel met de orde van deze broeders en zusters verband houden.
Maar het is een prachtig gezicht de nu gerestaureerde gebouwen en gevels te kunnen zien, de kerk had hier vroeger dan ook veel rijkdom en vooral macht.
Als je dan op de stille paden in de abdij tuin rondloopt, de kerktoren zijn klokken laat luiden en vanuit een herfst kleurige bos de jagers met hun helpers hoorns en stemmen laten horen, is het niet moeilijk je de rust van hoe het vroeger hier was, voor te stellen.
Dat is vooral als je de poort door loopt en er een serene rust heerst, dat gevoel hebben we ook altijd, als we een kerk binnen gaan en de deur achter ons weer dicht gaat, zodat alleen het licht door vaak fraaie glas in lood ramen naar binnen komt. In de abdij tuin veel fruit en noten bomen, de kruiden en groenten tuin konden we niet zien.
Deze omgeving is er een die we nog niet veel hebben ontdekt, Normandië is dan ook een streek vol historie en heeft door de eeuwen heen wel het een en ander doorgemaakt.
Wij willen dit nog wel op onze lijst zetten en wat omzwervingen gaan maken.