Dinsdag 14 nov. 2017.

We hoeven ze niet te vouwen…..

Edoch, vanochtend een heldere hemel met de zon die zijn poging om wat warmte te geven nog niet heeft opgegeven. Na een vrij koude nacht, blijken de wolken en de grijze kleur daarvan, te zijn verdwenen en met hier en daar een plukje witte watten in de lucht, is buiten goed toeven.
Even in de luwte van de conifeer heg met een bakkie koffie in de hand, prijs je je wel erg gelukkig, na een tijd gedwongen binnen gezeten te hebben.



Met de zon op het verkleurend blad van bomen en struiken zijn die kleuren nog intenser!
Achter ons horen we een geluid, dat steeds sterker wordt en lijkt op dat van en vlucht ganzen, hoewel die meer een gak-gak geluid maken en dit klinkt niet als zodanig.
Vanuit de noord- oostelijke richting komt er een hele grote groep vogels in een paar V formaties aanvliegen en lijken totaal niet op ganzen of iets dergelijks.
Het zijn kraanvogels, trekkend van Scandinavië naar het zuiden van Europa of naar de noord kust van Afrika. Aha, de Koude heeft zich in Noord Europa geïnstalleerd en heeft deze vogels niet kunnen verrassen. De vogels zoeken de goede luchtlagen op en met zomin mogelijk vleugelslagen, zweven ze als het ware op de thermiek. Het is een zeer indrukwekkend gezicht!



Sinds 1700, bij wijze van traditie, vouwt men in Japan een 1000tal kraanvogels van papier, dit als symbool voor gezondheid en laatstelijk ook voor vrede.
Kraanvogels zijn 95 tot 120 cm lang en hebben een spanwijdte van 2 tot 2,3 meter waardoor de vlucht majestueus van aanblik is. Het verenkleed is overwegend licht blauwgrijs met op de rug roestkleurige vlekken. De achterkant van de kop is wit terwijl de keel zwart is. Ook boven op de kop hebben ze een zwart gedeelte met een donkerrode kruin.
Het departement Haute Vienne ligt op hun trek route en deze streek in het bijzonder.
Dit vanwege de vele landerijen (= voedsel) en de grotere en kleine meren rondom het stadje Flavignac.
De volgende paar uren zien we nog meer formaties, die alle naar het zuidwesten vliegen, soms even wat cirkelend, alsof zij wachten op achterblijvers of op zoek zijn naar water. De oudere vogels vliegen samen met de jongere dieren en begeleiden ze op deze manier op hun wellicht eerste tocht naar het zuiden.
Het is een prachtig gezicht al de vogels te zien gaan en hebben later ook uitgezocht, dat zij in Les Landes in het reservaat van Arjuzanx even stoppen of zelfs overwinteren. Trouwens in Nederland broeden er de laatste paar jaren enkele stelletjes in het gebied van de Oostvaarders Plassen.
Rondom het gebied van de camping ligt er niet alleen bos en bouwland, maar ook weide gronden met hun roest bruine Limousin koeien. Deze hebben hun kalveren bij zich en soms staat er ook een echte Papa Stier tussen de dames. Het vee wordt als slachtvee gehouden en het predicaat “Limousin” vlees, mag alleen worden gebruikt voor vee, dat hier is gefokt, gevoed is met op de eigen boerderij verbouwde voeding en kalveren door hun moeder gezoogd zijn. Bij de slager zie je ook direct wat een prachtig vlees dit vee oplevert en het is dat je het niet kunt bergen, anders zou je zo een groot stuk mee naar huis willen nemen. Wat je er allemaal wel niet mee kunt doen!
Uitgevonden dat het hier een bonte verzameling van middeleeuwse dorpen en bastides is, het was niet moeilijk even een ritje te maken naar Saint Yrieux la Perche, oorspronkelijk uit het jaar 562, gesticht door de romeinse Andrienus, later heilig verklaart als St Yrieux. Het dorp is verder in de 15e en 16e eeuw uitgebouwd, de grote kerk is met deze uitbreidingen mee gegroeid.
Ook ligt het dorp op de route die Richard Leeuwenhart, tijdens zijn rondtocht in de als Graaf van Aquitaine langs een 16 tal basides in de Limousin, heeft afgelegd, net voor hij vertrok voor de 3e kruistocht in het jaar 1189. Zelf denken wij, dat hij die tocht heeft ondernomen om zijn soldaten voor zijn leger te ronselen. Maar het is een mooi verhaal en de kaart van de route (200 km lang in totaal) voert je langs de mooiste dorpen van deze streek en misschien wel van Frankrijk.
Verder naar het dorp Vicq-sur-Breuilh, waar een oude waterput is, zo eentje, die direct uit een ridderfilm zou kunnen komen. Echter, men haalde hier vroeger zijn water voor het huishouden.
Met putte het water met emmers uit deze put…..en die was nooit uitgeput!