Donderdag 07 dec. 2017.
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
07 December 2017 | Frankrijk, Saint-Germain-les-Belles
Hier en daar zon, dus op naar daar…
Omdat er vandaag geen regen in de lucht zit, de temperatuur dik boven wijst, er op uit gegaan om een deel van de Corrèze en de Cantal te bekijken. Op de geïllustreerde toeristische kaarten, staan heel wat aanbevolen rondritten, die je langs de plaatsen voeren, die je niet wilt of mag missen.
Onze tactiek is om via de snelweg naar het beoogde gebied te rijden, tot aan de afslag die je toegang geeft tot de aanbevolen route. Even de dag tevoren een algemeen plan opmaken met wel en wat niet van onze gading is dan is het zomaar, dat je door de campagne rijdt, ver weg van de drukkere wegen en komen we door de meest kleine gehuchtjes. Soms lijkt het alsof je over iemands erf heen rijdt, maar het is de weg zelf, die tussen de boeren schuren heen gaat.
En dan sta je opeens in een gebied met steile hellingen en diepe kloven, het dal van de rivier Luzège, een zijrivier van de Dordogne. Het landschap is nogal ruig, bossen en nog eens bossen met hier en daar heel kleine communes van oude boerderijtjes.
Ooit heeft men daar een smalspoor lijn (eerder een tramweg) door heen gelegd en staat bekend als de Transcorrézien. Deze lijn verbond de afgelegen dorpen en voorzag in het transport van de (landbouw) producten naar de grotere steden. Met het spoor werd de reistijd tussen Ussel en Tulle verkort naar “slechts”8 uren.
De spoorlijn vormde een belangrijk deel in de gebeurtenissen van het lokale leven:
Huwelijken, markten, bedevaarten, het dagelijks leven, het verzet, het was voor velen de enige verbinding met de buitenwereld. Echter, dat duurde slechts tot in het eind van de vijftiger jaren, de auto maakt zijn opmars om het treintje te vervangen.
Het grootste bouwwerk in dit rail systeem is het Viaduc des Rochers Noirs, een hangbrug over de Luzège en is gelegen tussen de dorpen Lapleau en Soursac. Deze brug is gebouwd in twee jaar tijd, van 1911 tot 1913, na voltooiing van de brug, werd de spoorlijn door Mr Le President Raymond Poincaré op 1 augustus 1913 met veel ceremonie geopend.
Een staaltje van vakmanschap, zeker in die tijd met wat men toen als gereedschap tot zijn beschikking had. En dan te bedenken, dat er aan de Soursac kant de brug, deze direct op een tunnel aansluit.
Vanwege veiligheidsredenen is de brug is nu afgesloten voor publiek, men zou zomaar kunnen gaan bungy jumpen, zelfs met of zonder elastiek, de brug ligt 126 boven de rivier!
Verder gegaan naar de Barrage de l’Aigle, gelegen nabij het dorp Soussac. De barrage wordt ook wel de Barrage de la Résistance genoemd, omdat de bouw in 1941 begon en zou eigenlijk in 1942 gereed moeten zijn. De bouw is door de werkleiding dusdanig vertraagd om overdracht van het bouwwerk aan de bezetter te voorkomen, de dam is op 15 oktober 1945 geopend en de eerste generator groep diezelfde dag in werking gezet.
Benedenstrooms van de bouwplaats had men een heus dorp voor de werklieden gebouwd. Alles compleet met school en kerk, als ook de kruideniers winkel. Aanvankelijk waren het houten huizen model bouwkeet. Llater werden deze door stenen huizen (twee onder een kap) vervangen. Die staan er nog steeds en zullen (ongetwijfeld) als tweede woning dienen. (alle ramen waren dicht met luiken)
Verder door een stuk van de Gorges de La Dordogne, langs de steile oevers van deze (getemde) rivier en ondanks het wolkendek, zijn er toch wel erg mooie plaatjes te maken. Met hier en daar een verdwaald huisje aan de oever van de rivier, viswater voor de deur, wat wil je nog meer?
Omdat er vandaag geen regen in de lucht zit, de temperatuur dik boven wijst, er op uit gegaan om een deel van de Corrèze en de Cantal te bekijken. Op de geïllustreerde toeristische kaarten, staan heel wat aanbevolen rondritten, die je langs de plaatsen voeren, die je niet wilt of mag missen.
Onze tactiek is om via de snelweg naar het beoogde gebied te rijden, tot aan de afslag die je toegang geeft tot de aanbevolen route. Even de dag tevoren een algemeen plan opmaken met wel en wat niet van onze gading is dan is het zomaar, dat je door de campagne rijdt, ver weg van de drukkere wegen en komen we door de meest kleine gehuchtjes. Soms lijkt het alsof je over iemands erf heen rijdt, maar het is de weg zelf, die tussen de boeren schuren heen gaat.
En dan sta je opeens in een gebied met steile hellingen en diepe kloven, het dal van de rivier Luzège, een zijrivier van de Dordogne. Het landschap is nogal ruig, bossen en nog eens bossen met hier en daar heel kleine communes van oude boerderijtjes.
Ooit heeft men daar een smalspoor lijn (eerder een tramweg) door heen gelegd en staat bekend als de Transcorrézien. Deze lijn verbond de afgelegen dorpen en voorzag in het transport van de (landbouw) producten naar de grotere steden. Met het spoor werd de reistijd tussen Ussel en Tulle verkort naar “slechts”8 uren.
De spoorlijn vormde een belangrijk deel in de gebeurtenissen van het lokale leven:
Huwelijken, markten, bedevaarten, het dagelijks leven, het verzet, het was voor velen de enige verbinding met de buitenwereld. Echter, dat duurde slechts tot in het eind van de vijftiger jaren, de auto maakt zijn opmars om het treintje te vervangen.
Het grootste bouwwerk in dit rail systeem is het Viaduc des Rochers Noirs, een hangbrug over de Luzège en is gelegen tussen de dorpen Lapleau en Soursac. Deze brug is gebouwd in twee jaar tijd, van 1911 tot 1913, na voltooiing van de brug, werd de spoorlijn door Mr Le President Raymond Poincaré op 1 augustus 1913 met veel ceremonie geopend.
Een staaltje van vakmanschap, zeker in die tijd met wat men toen als gereedschap tot zijn beschikking had. En dan te bedenken, dat er aan de Soursac kant de brug, deze direct op een tunnel aansluit.
Vanwege veiligheidsredenen is de brug is nu afgesloten voor publiek, men zou zomaar kunnen gaan bungy jumpen, zelfs met of zonder elastiek, de brug ligt 126 boven de rivier!
Verder gegaan naar de Barrage de l’Aigle, gelegen nabij het dorp Soussac. De barrage wordt ook wel de Barrage de la Résistance genoemd, omdat de bouw in 1941 begon en zou eigenlijk in 1942 gereed moeten zijn. De bouw is door de werkleiding dusdanig vertraagd om overdracht van het bouwwerk aan de bezetter te voorkomen, de dam is op 15 oktober 1945 geopend en de eerste generator groep diezelfde dag in werking gezet.
Benedenstrooms van de bouwplaats had men een heus dorp voor de werklieden gebouwd. Alles compleet met school en kerk, als ook de kruideniers winkel. Aanvankelijk waren het houten huizen model bouwkeet. Llater werden deze door stenen huizen (twee onder een kap) vervangen. Die staan er nog steeds en zullen (ongetwijfeld) als tweede woning dienen. (alle ramen waren dicht met luiken)
Verder door een stuk van de Gorges de La Dordogne, langs de steile oevers van deze (getemde) rivier en ondanks het wolkendek, zijn er toch wel erg mooie plaatjes te maken. Met hier en daar een verdwaald huisje aan de oever van de rivier, viswater voor de deur, wat wil je nog meer?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
