Dinsdag 12 dec. 2017.
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
12 December 2017 | Frankrijk, Saint-Germain-les-Belles
Transfer van St. Germain les Belles (dept. de Haute Vienne) naar Fontegrive (dept. de la Vienne)
Eigenlijk schrijven we dit, nadat de reis naar huis is voltooid, het jaar 2018 reeds tot in de derde week gevorderd is en wij ons alweer op een nieuw vertrek beramen.
Dat late schrijven komt omdat er vanaf vandaag tot op heden er niet veel tijd en gelegenheid geweest is om ook deze laatste paar dagen van onze reis op papier te zetten en zodoende het verhaal compleet te maken. Ook zijn er beduidend minder tot geen foto’s meer bij de verhalen te plaatsen, zodat het bij tekst zal blijven. En dus, vervolgen wij ons verhaal:
Vandaag de grote uittocht, de eerste etappe naar ons huis, met daarin nog een onderbreking, de stalling van de caravan.
Op zich niet ver weg, een kleine 140 kilometer en dit keer vanuit de camping heuvel op, via de smalle steile staatjes om de kerk heen, dat is met de losse auto al een heel gebeuren, er geldt daar nog een twee richting verkeer, terwijl er voor slechts een richting ruimte is…….als er nu maar geen…..
In ieder geval zijn we bijtijds weg gereden en om een uur of half negen werden we uitgezwaaid door de camping eigenaren. De heuvel en de kerk leverden geen echt probleem op, hoewel het voor de chauffeur best wel even moeilijk was, goed de bocht(en) nemen was. Maar eenmaal op de route departementale was het recht zo die gaat en met de afslag naar de A20 autoroute op een 5 kilometer afstand, is het al snel weer routine.
Onderweg wat regen en zeer verwonderlijk, bijna geen vrachtauto’s, dus was het rijden toch wel ontspannend. Gelukkig even aan de camping eigenaar gevraagd hoe we het beste de stad Limoges kunnen omzeilen, dat was via de noord kant, dus die raad maar opgevolgd. Na het verlaten van de grote hoofdweg, rijden we door de nu kaal gemaaide campagne richting Fontegrive.
Daar aangekomen op het middag uur en plek voor de caravan al in gereedheid gebracht, de pootjes uitgezet en er alleen het noodzakelijkst er uit gehaald. Binnen hebben we veel over en weer te vertellen en Ian was bezig met het sorteren en kloven van brandhout in een van de schuren.
Nou dat was snel bekeken, de berg hout die er lag, liegt er niet om en moet een moedeloos gevoel aan en eenzame werker geven, ook al, omdat lading nummer twee die middag bezorgd gaat worden.
Dus even een paar handschoenen uit de caravan gehaald en hup samen weer aan de slag om de berg hout te doen slinken……lading twee liet niet lang op zich wachten en kon de “ook dat nog” blik in Ian’s ogen zien.
Nu het nog goed daglicht is, zijn we door gegaan tot het donker werd en hebben afgesproken om morgen, nadat de caravan verder uitgeladen is en de beschermhoes er over zit, we verder met het hout gaan.
Eigenlijk schrijven we dit, nadat de reis naar huis is voltooid, het jaar 2018 reeds tot in de derde week gevorderd is en wij ons alweer op een nieuw vertrek beramen.
Dat late schrijven komt omdat er vanaf vandaag tot op heden er niet veel tijd en gelegenheid geweest is om ook deze laatste paar dagen van onze reis op papier te zetten en zodoende het verhaal compleet te maken. Ook zijn er beduidend minder tot geen foto’s meer bij de verhalen te plaatsen, zodat het bij tekst zal blijven. En dus, vervolgen wij ons verhaal:
Vandaag de grote uittocht, de eerste etappe naar ons huis, met daarin nog een onderbreking, de stalling van de caravan.
Op zich niet ver weg, een kleine 140 kilometer en dit keer vanuit de camping heuvel op, via de smalle steile staatjes om de kerk heen, dat is met de losse auto al een heel gebeuren, er geldt daar nog een twee richting verkeer, terwijl er voor slechts een richting ruimte is…….als er nu maar geen…..
In ieder geval zijn we bijtijds weg gereden en om een uur of half negen werden we uitgezwaaid door de camping eigenaren. De heuvel en de kerk leverden geen echt probleem op, hoewel het voor de chauffeur best wel even moeilijk was, goed de bocht(en) nemen was. Maar eenmaal op de route departementale was het recht zo die gaat en met de afslag naar de A20 autoroute op een 5 kilometer afstand, is het al snel weer routine.
Onderweg wat regen en zeer verwonderlijk, bijna geen vrachtauto’s, dus was het rijden toch wel ontspannend. Gelukkig even aan de camping eigenaar gevraagd hoe we het beste de stad Limoges kunnen omzeilen, dat was via de noord kant, dus die raad maar opgevolgd. Na het verlaten van de grote hoofdweg, rijden we door de nu kaal gemaaide campagne richting Fontegrive.
Daar aangekomen op het middag uur en plek voor de caravan al in gereedheid gebracht, de pootjes uitgezet en er alleen het noodzakelijkst er uit gehaald. Binnen hebben we veel over en weer te vertellen en Ian was bezig met het sorteren en kloven van brandhout in een van de schuren.
Nou dat was snel bekeken, de berg hout die er lag, liegt er niet om en moet een moedeloos gevoel aan en eenzame werker geven, ook al, omdat lading nummer twee die middag bezorgd gaat worden.
Dus even een paar handschoenen uit de caravan gehaald en hup samen weer aan de slag om de berg hout te doen slinken……lading twee liet niet lang op zich wachten en kon de “ook dat nog” blik in Ian’s ogen zien.
Nu het nog goed daglicht is, zijn we door gegaan tot het donker werd en hebben afgesproken om morgen, nadat de caravan verder uitgeladen is en de beschermhoes er over zit, we verder met het hout gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
