Zaterdag 08 sept. 2018 De boel verkennen...

Zaterdag 08 sept. 2018 De boel verkennen en langs Port Aber Wrac’h.

Trouwens met die lage dag prijs, heb je weliswaar geen echte luxe, geen waterglijbanen en disco, maar een erg “basic campingkie”, met alles wat de eenvoudige kampeerder nodig heeft:

• Douchen gaat met munten, je hebt 7 minuten warm water……genoeg zou je zeggen.
• Bij de afwas geven de kranen alleen koud water kranen, maar in de hoek van het afwas hok een tap punt met loeiheet water, zodat je met de beschikbare emmer zelf je afwas water kunt regelen!
• De Wifi is alleen beschikbaar als je nabij de receptie staat (zijn wij toch wel even verwend met de Wifi bij ESSI!)
• Op het terrein diverse water tap punten met goed en zacht drinkwater.
• Aha, Wc papier aanwezig, was dus niet in Cancale het geval, daar moest je het zelf meenemen. En dat kon er dus niet af voor die prijs daar.

Daartegenover staat wel een enorme zoek maar uit plek, de prachtige gezichten op de Aber Wrac’h en de getijden die met de eilanden spelen.
En het geluid van de brekende golven (bij hoog water tij) net achter ons kampementje.

Elke ochtend vers (stok)brood, croissantjes en pains au chocola en de vermaarde Bretonse (verse en ambachtelijke) crêpes.

Al met al een heel goede keuze geweest, temeer daar wij met een Duitse mede kampeerder spraken, die aangaf, dat de verderop gelegen Camping Des Abers overwegend door Duitse kampeerders bezet is.
En dat er alles “zu nett angeordnet” is en dus niet erg in ons idee van het kamperen zou passen. Er is zelfs een kapsalon op dat terrein, maar Cor heeft daar zo zijn eigen adres voor…dus dat wordt het ook niet.

Met al die dorpjes met een beginnende naam op Plo, Plou, Pleu of Pla kun je echt kaart lezen wel vergeten. Tegen de tijd dat je de naam uit kunt spreken, zijn we het dorp al voorbij en moet je weer op zoek naar een andere Plou of zo.

Wat te denken van: Plouguerneau, Poull ar C’hae, of Plage de Kloukouri….best wel grappig die namen!

Het lijkt er op, dat elk groepje huizen als gehucht of buurtschap, een naam heeft gekregen. We denken dat een postbode deze streek als een soort van werk straf toegewezen krijgt.

Maar wat is het een ontzettend gemoedelijk en vriendelijk ogend geheel, de huizen met hun (allemaal) goed verzorgde tuinen in de glooiende heuvels van het Bretonse landschap.

Ook hier ademt het allemaal de zee en getijden en dus ook de daarbij horende activiteiten van zeevaart en visserij.

In tegenstelling tot het tij verschil van 14 meter bij St Malo, heeft men hier “slechts” een 7.50 m, het scheelt de helft, maar hier is dan ook veel meer ruimte voor het water, dan in de baai van St. Michel.

Land inwaarts vind je veel boerderijen met vooral melk vee, de koeien worden hier de Pieds Noires (Zwarte benen)genoemd en lijken erg op de zwart bonte Hollandse koe!

Ondanks dat er veel melkvee rondloopt, heeft Bretagne niet, zoals Normandië haar Camembert heeft, zijn eigen bekende kaas soort.

Om een beetje een idee te krijgen van waar we de weggetjes en paden kunnen vinden, hebben wij ook van deze streek een zeer gedetailleerde IGN kaart gekocht. Op deze kaart staat werkelijk elk huis en schuurtje, met een schaal van 1cm = 250 meter kun je je goed oriënteren en is dan ook geweldig om te gebruiken als wandel kaart.

Even langs de haven van Aber Wrac’h gereden en ziet er uitnodigend uit om eens nader te onderzoeken.