Maandag 08 okt. 2018 Stenen Beelden of Versteende

Maandag 08 okt. 2018 Stenen Beelden of Versteende Verbeelding?

Als je zomaar aan de wandel bent, of zomaar eens iemand goedendag wenst, kom je wel eens aan een conversatie toe.

Daarbij komen de interessante dingen in de omgeving vaak aan bod en zo kregen wij een tip van iemand uit de regio.

Nabij de plaats Carhaix, in het departement Côtes d’Amor op 70 km hiervandaan ligt de Vallée des Saints.
Sinds een tiental jaren, maakt men hier enorme standbeelden en plaatst deze beelden op een heuvel.

De standbeelden stellen een Bretonse heilige voor. Nadat het gereed is, wordt het beeld zodanig opgesteld, zodat het gezicht van het beeld in de richting van de stad, waar deze heilige ooit vandaan kwam, wijst.

Brieuc staat richting St. Brieuc en Malo staat richting St. Malo, zo in die trant.

Rondom de heuvel is het uitzicht mooi en wijds, de starende beelden duiden wel waar je naar toe kunt kijken…..al met al een erg creatief en origineel idee om het zo op te zetten.

Ieder jaar zijn er een paar teams van beeldhouwers, die in drie maanden tijd zo een beeld kunnen maken.

Men heeft bepaald, dat er elk team slechts een keer een beeld mag maken, zodoende krijgen andere beeldhouwers ook een kans om een groot werkstuk te kunnen maken.

We hebben het werkterrein van die teams kunnen zien, er werd tegelijkertijd aan diverse objecten gewerkt.

Niet met hamer en beitel, maar met pneumatisch gereedschap, edoch is het oog van de meester is nog steeds van het eerste belang.
Van één blok (roze of zwart) graniet wordt er dan een enorme figuur uitgehouwen, vervolgens met liefde voor detail bewerkt en soms zelfs deels gepolijst.

In het veld van de beelden valt de enorme hoogten van soms wel 6 meter op en kijk je werkelijk tegen zo een heiligbeeld op, net als de mensen van vroeger.

Natuurlijk is er de eigen inbreng van de kunstenaar en er staan beelden tussen, die te surrealistisch zijn en onzes inziens, niet goed in het geheel passen. Over smaak en kleur valt niet etc.

De oudere beelden beginnen hun verwering al te laten zien, de nieuwere zijn nog “te mooi”

Ook valt ons de kleine details in de uitbeelding van sieraden, de kleding en het haar bij de beelden op, je zou denken dat het er niet zo toe zou doen, maar zo van nabij, is het vakmanschap waarmee dit gedaan echt verbazingwekkend.
Temeer als je die mensen met slijpschijf en frees gereedschap aan de gang ziet.

Bovenop de heuvel, zijn er de resten van een Gallo-Romeins bolwerk, een oppidum. Onderaan de voet van de heuvel staat een eenzaam kapelletje, de Chapelle de St. Gildas.

Vanwege de stilte in het bos rondom en de aanwezigheid van een heuse pick-nic bank, hier bij dit kerkje maar even een “casse croute’’ (breken van de korst)gedaan.
Een charmante bewoording voor het eten van een broodje. Uit de informatie borden blijkt dat er hier ook nog resten van een Romeins kamp zijn te vinden, we hebben er niet echt naar gezocht, we geloven het zo ook wel!

Het kerkje was gesloten en slechts na contact met de vrijwilligers die het gebouw in stand houden, te bezoeken. Dus doen we het maar met de buitenkant, die ook heel interessant is.