Vr 10, Za 11 en Zo 12 mei 2019

Vrijdag 10 mei 2019 Nog steeds wachten we.

Zaterdag 11 mei 2019 Wacht, er komt wat blauw aan.

Zondag 12 mei 2019 Schuiven even door, duiven kunnen niet tegen kietelen.

Een leuke traditie van deze Franse groep is, dat (althans hier) degene die het eerst op locatie is, ervoor zorgt, dat er een bord met (alweer) oesters als welkomst schotel staat.

Dus wat later op de middag (ja, het tij hè) met de overbuurman naar Les Portes en Ré gereden en er een paar emmertjes oesters geoogst. Toch even een jasje aan houden, de wind komt uit het noorden en verlaagt de gevoelstemperatuur.

Terwijl wij op de oesterjacht zijn, deed Trudy een paar karweitjes in en om ons “huis”.

Een duif had het plan opgevat, om even op de rand van het openstaande dakraam te gaan zitten en even een rust momentje in te lassen. Daarbij moet je je voorstellen, dat zijn staart (en dus z’n kont) net boven het half geopende schuif hor zat.

En als zo een vogel zichzelf volledig ontspant, kan er wellicht zomaar een duivendrol de caravan binnen vallen.

Stil sluipend nadert Trudy het dak raam, haar hand voorzichtig door het open gedeelte van het hor steken en de duif of doffer (we weten het niet zeker) even aan de kont gekieteld.

De vogel was als een raket gevlogen en heeft er wel een trauma aan overgehouden, we hebben hem of haar niet meer gezien.

Omdat het in Nederland Moederdag is (hier moeten we er nog 2 weken op wachten) hadden de “meiden” van de Kwebbellaan een presentje voor de Nederlandse Moeder gehaald, een werkelijk kei gave verrassing…

Met het zonlicht en de heldere hemel, kleurt de nu kalme zee wel heel mooi en is het de moeite waard even bij zee te gaan kijken, die ligt op een welgetelde 65 meter vanaf onze plaats……