Donderdag 27 sept. 2018 Plage de la Palue en Point
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
27 September 2018 | Frankrijk, Crozon
Donderdag 27 sept. 2018 Plage de la Palue en Pointe de Dinan.
Met weer een oranje lucht bij het verschijnen van de zon, hij komt hier om een uur of half negen voor ons in zicht, om vervolgens de hele dag verder op onze plek met 25 graden te blijven schijnen.
Een zwoel zee windje maakt dat het heel goed toeven is, zo op ons bordes en valt er voor onze deur heel veel te zien.
De vogels wisselen elkaar af in hun show van vliegkunsten, tot aan de buizerd toe, die op nog geen 30 meter hoog boven ons zijn zweef techniek laat zien.
Met het doornemen van de foldertjes, viel ons oog op een kleine rondvaart, die een tweetal routes combineert en daar het seizoen al zijn einde nadert, bleek dat er op zondag 30 september on 12:00 de laatste “cruise” te boeken is.
Even de Météo France website geraadpleegd, om te zien of er zondag nog steeds goed weer wordt voorspeld.
Hebben wij weer een mazzeltje, het blijft nog steeds mooi zonnig weer, dus wat let ons.
De reservering kun je maken bij de ticket office aan de haven van Morgat, een kleine 20 minuten rijden hier vandaan en kregen later op de middag netjes een sms bevestiging van reservering voor de trip.
Nu alleen nog zorgen op tijd te zijn voordat de boot vertrekt. Zullen er later nog wel wat uitgebreider op terug komen en we zijn verder nog even de (jacht) haven in gelopen, maar er lag niets van onze gading bij!
Het publiek wordt gewaarschuwd, de mosselen met rust te laten, omdat er plaatselijk een virus in de mossel is waargenomen en dat de argeloze mossel plukker er wel eens ziek van zou kunnen worden…
Nou, dat is natuurlijk voor de gemiddelde Fransman wel even slikken, er hangen zoveel mossels aan de rotsen en bovendien ook nog eens de goede legale maat, echter men laat ze wel degelijk met rust.
De rotsen laten hun dwars doorsnede zien en heel bizar, ook hier de schuine lagen. De door erosie zachter wordende (kalk)steen brokkelt af om een heel mooi binnenste te laten zien.
We vonden een stuk steen met een heel vreemd verweerd oppervlak en nee, het was geen kunstwerk, hoewel je dat als eerste zou vermoeden, maar het is echt een natuurlijk gevormd erosie patroon, die we op de rest van de rotsen niet meer hebben gezien!
Later in de middag weer richting Cap de la Chêvre, maar op de weg er naar toe, afgeslagen richting west, om naar het strand van Palue te gaan kijken.
Vanwege de onvoorspelbare stroming, is het verboden daar te zwemmen, maar het weerhoudt de surfers en de kitesurfers er niet van om toch maar op die ene grote golf te wachten. Het is er op de parkeer plaats bijna een sub cultuur met al die jongelui en hun gedeukte busjes en bestel auto’s.
In ieder geval is het strand er ontzettend breed (met laag water) en zo te zien is het ook een heel eind om met je plank zeulen van de parkeer plaats naar het strand.
In feite hadden we Pointe de Lostmarc’h gemist en waren we al snel weer weg van dit “normale” strand.
Door naar de Pointe de Dinan, in het Bretons Kastell Dinn genoemd, ook weer een uitstekende rots vinger van dit schiereiland. Hier eindigt het land en gaan de rotsen ook praktisch loodrecht naar beneden, zo de zee in en zijn er nagenoeg geen strandjes, hetgeen wil zeggen, dat het aan de voet van de rots wel eens steen diep kan zijn!
Boven op de rotsen, ligt er een dunne laag aarde, die door heide (nog niet in bloei, maar met wat geluk, zien we dat nog wel) en bremstruiken vast gehouden wordt.
Er lopen gemarkeerde paden (grof steen en hoekig grint) met lage houten paaltjes en slechts een ijzerdraadje op enkelhoogte. Voor de rest hier en daar een grenspaal met de melding dat het een beschermd natuurgebied is.
In Nederland zou men er een hek met prikkeldraad hebben gezet, samen met een bordje “ Verboden Toegang etc.” om de 50 meter.
Niets van dit alles hier en een prachtig vrij uitzicht over de baaien en hun strandjes rondom de kaap.
De afwisseling van kleuren in rotsen en zee water geven een prachtig samenspel. Met het heldere weer kun je heel ver kijken en zien de plaats waar we gisteren op La Pointe de Pen Hir stonden.
Terwijl we zo de omgeving in ons op staan te nemen, komt er een verzameling wandelaars over de Grande Randonnée 34 (het douane kust pad) aanzetten en jawel, zijn het dezelfde mensen als die we gisteren op de foto hebben gezet.
Men had ons al van verre herkend en wij vertelden ze, dat wij hen niet volgden, maar dat we voor deze gelegenheid een fantastische achtergrond hebben meegenomen en dus was het weer tijd om een groepsfoto te maken…..gekscherend zeiden we “au revoir et à demain”
Nou wij weten dat het er best wel eens in kan zitten dat de derde keer er nog komt, zeker na onze ervaringen van de afgelopen tijd…
In feite raak je hier niet uitgekeken, telkens als je een heuveltje op gaat zien de rotsen en de zee er weer anders uit, zeker met de andere inval van het zonlicht.
Het moet hier een pracht zijn, als de heide paars opbloeit, in combinatie met het groen en geel van de brem, gemengd met het grijs en wit van de rotsen, het smaragd groen tot indigo blauw van het zeewater en de licht blauwe kleur van de lucht.
Een kustschilder zou daar wel eens een hele klus aan kunnen hebben……
Met weer een oranje lucht bij het verschijnen van de zon, hij komt hier om een uur of half negen voor ons in zicht, om vervolgens de hele dag verder op onze plek met 25 graden te blijven schijnen.
Een zwoel zee windje maakt dat het heel goed toeven is, zo op ons bordes en valt er voor onze deur heel veel te zien.
De vogels wisselen elkaar af in hun show van vliegkunsten, tot aan de buizerd toe, die op nog geen 30 meter hoog boven ons zijn zweef techniek laat zien.
Met het doornemen van de foldertjes, viel ons oog op een kleine rondvaart, die een tweetal routes combineert en daar het seizoen al zijn einde nadert, bleek dat er op zondag 30 september on 12:00 de laatste “cruise” te boeken is.
Even de Météo France website geraadpleegd, om te zien of er zondag nog steeds goed weer wordt voorspeld.
Hebben wij weer een mazzeltje, het blijft nog steeds mooi zonnig weer, dus wat let ons.
De reservering kun je maken bij de ticket office aan de haven van Morgat, een kleine 20 minuten rijden hier vandaan en kregen later op de middag netjes een sms bevestiging van reservering voor de trip.
Nu alleen nog zorgen op tijd te zijn voordat de boot vertrekt. Zullen er later nog wel wat uitgebreider op terug komen en we zijn verder nog even de (jacht) haven in gelopen, maar er lag niets van onze gading bij!
Het publiek wordt gewaarschuwd, de mosselen met rust te laten, omdat er plaatselijk een virus in de mossel is waargenomen en dat de argeloze mossel plukker er wel eens ziek van zou kunnen worden…
Nou, dat is natuurlijk voor de gemiddelde Fransman wel even slikken, er hangen zoveel mossels aan de rotsen en bovendien ook nog eens de goede legale maat, echter men laat ze wel degelijk met rust.
De rotsen laten hun dwars doorsnede zien en heel bizar, ook hier de schuine lagen. De door erosie zachter wordende (kalk)steen brokkelt af om een heel mooi binnenste te laten zien.
We vonden een stuk steen met een heel vreemd verweerd oppervlak en nee, het was geen kunstwerk, hoewel je dat als eerste zou vermoeden, maar het is echt een natuurlijk gevormd erosie patroon, die we op de rest van de rotsen niet meer hebben gezien!
Later in de middag weer richting Cap de la Chêvre, maar op de weg er naar toe, afgeslagen richting west, om naar het strand van Palue te gaan kijken.
Vanwege de onvoorspelbare stroming, is het verboden daar te zwemmen, maar het weerhoudt de surfers en de kitesurfers er niet van om toch maar op die ene grote golf te wachten. Het is er op de parkeer plaats bijna een sub cultuur met al die jongelui en hun gedeukte busjes en bestel auto’s.
In ieder geval is het strand er ontzettend breed (met laag water) en zo te zien is het ook een heel eind om met je plank zeulen van de parkeer plaats naar het strand.
In feite hadden we Pointe de Lostmarc’h gemist en waren we al snel weer weg van dit “normale” strand.
Door naar de Pointe de Dinan, in het Bretons Kastell Dinn genoemd, ook weer een uitstekende rots vinger van dit schiereiland. Hier eindigt het land en gaan de rotsen ook praktisch loodrecht naar beneden, zo de zee in en zijn er nagenoeg geen strandjes, hetgeen wil zeggen, dat het aan de voet van de rots wel eens steen diep kan zijn!
Boven op de rotsen, ligt er een dunne laag aarde, die door heide (nog niet in bloei, maar met wat geluk, zien we dat nog wel) en bremstruiken vast gehouden wordt.
Er lopen gemarkeerde paden (grof steen en hoekig grint) met lage houten paaltjes en slechts een ijzerdraadje op enkelhoogte. Voor de rest hier en daar een grenspaal met de melding dat het een beschermd natuurgebied is.
In Nederland zou men er een hek met prikkeldraad hebben gezet, samen met een bordje “ Verboden Toegang etc.” om de 50 meter.
Niets van dit alles hier en een prachtig vrij uitzicht over de baaien en hun strandjes rondom de kaap.
De afwisseling van kleuren in rotsen en zee water geven een prachtig samenspel. Met het heldere weer kun je heel ver kijken en zien de plaats waar we gisteren op La Pointe de Pen Hir stonden.
Terwijl we zo de omgeving in ons op staan te nemen, komt er een verzameling wandelaars over de Grande Randonnée 34 (het douane kust pad) aanzetten en jawel, zijn het dezelfde mensen als die we gisteren op de foto hebben gezet.
Men had ons al van verre herkend en wij vertelden ze, dat wij hen niet volgden, maar dat we voor deze gelegenheid een fantastische achtergrond hebben meegenomen en dus was het weer tijd om een groepsfoto te maken…..gekscherend zeiden we “au revoir et à demain”
Nou wij weten dat het er best wel eens in kan zitten dat de derde keer er nog komt, zeker na onze ervaringen van de afgelopen tijd…
In feite raak je hier niet uitgekeken, telkens als je een heuveltje op gaat zien de rotsen en de zee er weer anders uit, zeker met de andere inval van het zonlicht.
Het moet hier een pracht zijn, als de heide paars opbloeit, in combinatie met het groen en geel van de brem, gemengd met het grijs en wit van de rotsen, het smaragd groen tot indigo blauw van het zeewater en de licht blauwe kleur van de lucht.
Een kustschilder zou daar wel eens een hele klus aan kunnen hebben……
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
