Zaterdag 29 sept. 2018 Pointe du Raz en Pointe de
Door: SnowBirds
Blijf op de hoogte en volg Cor en Trudy
29 September 2018 | Frankrijk, Crozon
Zaterdag 29 sept. 2018 Pointe du Raz en Pointe de Van.
Precies 26 jaar geleden zijn wij naar dat eerste, voor het eerst geweest. Dat was in 1992 met onze meiden.
Een tweede keer in de winter van 2012 en dan nu voor de derde keer in de tijd van eind zomer-begin herfst van 2018.
Onderweg er naar toe (vanaf de camping slechts een 75 kilometer, want je moet de Baai van Douarnenez omrijden) komen wij door diverse kleine dorpen met hun oude, typisch Bretonse kerken.
We hebben er een in Poullan-sur-Mer gezien en even vastgelegd, maar nabij de hoogste heuvel van Bretagne de Ménez Hom met zijn 330 meter, zagen we een echt mooi kerkje compleet met Calvaire en Porte Triomphale, alles met beeldhouwwerk in graniet.
Dat was in het gehucht St Marie du Ménez-Hom, we zetten het op onze lijst en als het half zo mooi is als dat van Poullan-sur-Mer…..we gaan het zien!
Bij Pointe du Raz, loop je van de nu grote parkeerplaats (was er in 1992 helemaal niet!) naar de kustwacht post (de semaphore)
De kaap ligt 70 meter boven het water en in zee, op 8.5 km uit de kust, ligt het eiland Sein.
Tussen dat eiland en de vaste kust, gieren getijde stromen met veel geweld langs de rotspunten en eilanden, de zee kookt hier en dan is het nu nog een rustige dag, zo met de wind uit de oost en dus van het land af.
In de winter is het heel wat anders, dan komen de golven over de vuurtoren heen en lijkt de zee op schuimend melk. Bij extreem weer, wordt de kaap voor publieke toegang dan ook gesloten.
We hebben vandaag hele mooie beelden kunnen vastleggen en een stukje video kunnen maken.
Het blijkt, dat water hier niet altijd waterpas is.
Aan de bovenstroomse kant van vuurtorens en bakens staat het water duidelijk hoger dan aan de benedenstroomse kant ervan.
Het komt door de stuwing en dus stromingsdruk, zoveel water doet zijn best om maar die baai van Douarnenez te vullen
.
Het water valt dan letterlijk over zichzelf heen.
De erosie werkt nog steeds en door infiltratie van (regen) water verweert de top laag van de kalkrots, zelfs dieper in de grond, gaat dit proces nog door.
We zagen een pad, dat voor publiek normaal open zou zijn, maar nu afgesloten is, omdat er een afschuiving van een hele rotswand, in de vorm van flinke blokken over dat pad is gevallen. Je zult er maar net lopen!
Ter nagedachtenis van omgekomen zeelieden, staat er op de pointe een beeld van Onze Lieve Vrouw der Drenkelingen.
Na de Pointe du Raz op weg naar Pointe du Van, wat minder spectaculair als de eerste, maar ook die van Van heeft unieke uitzicht punten.
We kunnen vanaf deze kant op de Pointe du Van zelfs de Cap de la Chêvre zien liggen, ze vormen als het ware, de monding van de Baai van Douarnenez.
Tussen de kapen van Raz en die van Van, ligt een baai met strand en ziet er eigenlijk uit als een aber, die door een dijk van zee is afgesloten.
Men noemt deze baai de Baie des Tréspassés, de baai der doden! Hier vertelt de legende, dat dit de plaats was, waar, bij sterke zee stromingen, de lichamen van verdronken zeelieden en vissers aanspoelden.
Op de kaap staat de heide in bloei (dachten wij, bloeitijd net als in Nederland) maar we werden bij onze vraag over de heide, door een lokale 80 jarige verteld (hij zat op een rots bankje zijn nieuwe vlam ongeveer hetzelfde jaargang te versieren), dat de bloeitijd hier in augustus is en dat de heide nu aan de herfst overgeleverd is.
Precies 26 jaar geleden zijn wij naar dat eerste, voor het eerst geweest. Dat was in 1992 met onze meiden.
Een tweede keer in de winter van 2012 en dan nu voor de derde keer in de tijd van eind zomer-begin herfst van 2018.
Onderweg er naar toe (vanaf de camping slechts een 75 kilometer, want je moet de Baai van Douarnenez omrijden) komen wij door diverse kleine dorpen met hun oude, typisch Bretonse kerken.
We hebben er een in Poullan-sur-Mer gezien en even vastgelegd, maar nabij de hoogste heuvel van Bretagne de Ménez Hom met zijn 330 meter, zagen we een echt mooi kerkje compleet met Calvaire en Porte Triomphale, alles met beeldhouwwerk in graniet.
Dat was in het gehucht St Marie du Ménez-Hom, we zetten het op onze lijst en als het half zo mooi is als dat van Poullan-sur-Mer…..we gaan het zien!
Bij Pointe du Raz, loop je van de nu grote parkeerplaats (was er in 1992 helemaal niet!) naar de kustwacht post (de semaphore)
De kaap ligt 70 meter boven het water en in zee, op 8.5 km uit de kust, ligt het eiland Sein.
Tussen dat eiland en de vaste kust, gieren getijde stromen met veel geweld langs de rotspunten en eilanden, de zee kookt hier en dan is het nu nog een rustige dag, zo met de wind uit de oost en dus van het land af.
In de winter is het heel wat anders, dan komen de golven over de vuurtoren heen en lijkt de zee op schuimend melk. Bij extreem weer, wordt de kaap voor publieke toegang dan ook gesloten.
We hebben vandaag hele mooie beelden kunnen vastleggen en een stukje video kunnen maken.
Het blijkt, dat water hier niet altijd waterpas is.
Aan de bovenstroomse kant van vuurtorens en bakens staat het water duidelijk hoger dan aan de benedenstroomse kant ervan.
Het komt door de stuwing en dus stromingsdruk, zoveel water doet zijn best om maar die baai van Douarnenez te vullen
.
Het water valt dan letterlijk over zichzelf heen.
De erosie werkt nog steeds en door infiltratie van (regen) water verweert de top laag van de kalkrots, zelfs dieper in de grond, gaat dit proces nog door.
We zagen een pad, dat voor publiek normaal open zou zijn, maar nu afgesloten is, omdat er een afschuiving van een hele rotswand, in de vorm van flinke blokken over dat pad is gevallen. Je zult er maar net lopen!
Ter nagedachtenis van omgekomen zeelieden, staat er op de pointe een beeld van Onze Lieve Vrouw der Drenkelingen.
Na de Pointe du Raz op weg naar Pointe du Van, wat minder spectaculair als de eerste, maar ook die van Van heeft unieke uitzicht punten.
We kunnen vanaf deze kant op de Pointe du Van zelfs de Cap de la Chêvre zien liggen, ze vormen als het ware, de monding van de Baai van Douarnenez.
Tussen de kapen van Raz en die van Van, ligt een baai met strand en ziet er eigenlijk uit als een aber, die door een dijk van zee is afgesloten.
Men noemt deze baai de Baie des Tréspassés, de baai der doden! Hier vertelt de legende, dat dit de plaats was, waar, bij sterke zee stromingen, de lichamen van verdronken zeelieden en vissers aanspoelden.
Op de kaap staat de heide in bloei (dachten wij, bloeitijd net als in Nederland) maar we werden bij onze vraag over de heide, door een lokale 80 jarige verteld (hij zat op een rots bankje zijn nieuwe vlam ongeveer hetzelfde jaargang te versieren), dat de bloeitijd hier in augustus is en dat de heide nu aan de herfst overgeleverd is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
